LinkBack URL
About LinkBacks
Alıntı ile cevaplaSevdiğimin kokusunu özlediğimde ağladım. Anladım ki gözyaşlarım o kokuyordu...
Bu sabah bir kadın işe yeni başladı, usülen tanıştırmak için getirdiler adın ne dedim, söyledi. Nerelisin dedim ben Çeçenim dedi...
50 yaşlarında çok yırpranmış görünüyordu...
Otur bakalım dedim bir şeylar vardı, hissetmiştim...
Ben sordukça anlattı, anlattıklarının özeti,
Çeçen asıllıyım, Karabağda Hocalıda yaşıyordum. Yoldaşım Azerbaycanlıydı. Hocalı katilamında okul bahçesine bomba düştü. 4 çocuğum vardı biri öldü. Evlat acısını öğrendim. Sonra kocam tank şoförüydü şehit düştü, 27 yaşındaydım, savaşta beyimi kaybettim. Üç çocuğumla Çeçenistana baba evine dönmek istedim. Babam kabul etmedi, dediki sen evden çıktın artık. Ama dedim benim beyim şehit oldu, bizde adet böyle dediler. Bende siz benim dirimi kabul etmediniz bende ölünüze gelmeyeceğim dedim. Bizi Baküde istemediler, trenlerde yaşıyorduk. ( orada kaçgınların yaşadığı kaldığı yerleri, okulları biliyorum ) Hayat çok zordu, Nahcivana göçtüm üç çocuğuma bakmaya çalışıyordum ama iş yoktu, hayat zordu. Bir adam çıktı karşıma Türkiye'den gelmiş. Dedi ki benim bir ceketim var başka bir şeyim yok benimle gelir misin? Türkiye'de çobanlık yaparmış, samimi bir adamdı. Kakltım geldim 17 yıldır Türkiyede yaşıyorum üç çocuğumu evlendirdim. Buradayken anamda babamda öldü onlarıda kaybettim. Bende onların ölüsüne gitmedim. İnsan her şeyi bırakabiliyor her şeyden vaz geçebiliyor amma evlatlarından vaz geçemiyor. Bu beyimden olan çocuğum 15 yaşında o da okula gidiyor, aşçılık kurslarına gidiyor aşçı olacak ben daha çok okusun isterdim amma, hem çalıştı hem de...
Beyini seviyor musun diye sordum.
Seviyorum ya dedi üç çocuğumu beraber büyüttük evlendirdik...
Bu kadın bulaşıkçı olarak işe girdi, aslında 42 yaşındaymış, şehit edilen çeçen liderin kendisinin amca oğlu olduğunu söyledi, yaşadığı bunca acıya rağmen, gözlerindeki derin bakışlarıyla, hayata karşı öyle dik duruyordu ki...
O anlatırken onu bana getiren şefi konumundaki bayanın gözleri doldu ve tüylerim diken diken oldu dedi gözleri ıslanırken....
Acılarımızı bir kere daha düşünelim...................................... ...
Sevdiğimin kokusunu özlediğimde ağladım. Anladım ki gözyaşlarım o kokuyordu...
Bende bu camdan kalp olduktan sonra...
[
Ya da
[
bu beni çok etkiledi abi,bir sorum var kendisine iletirmisiniz cevabını alıncada burada paylaşabilirmisiniz.yesterday Nickli Üyeden Alıntı
neden karabağdan gelenler baküde istenmemiş ve vagonlarda kalmak mecburiyetinde bırakılmışlar.?
Zafercan bu sorunu bildiğim kadarı ile ben cevaplayabilirim -oralarda kalmış ve yaşamış biri olarak- belki azeri arkadaşlardanda cevap yazan çıkabilir.bu beni çok etkiledi abi,bir sorum var kendisine iletirmisiniz cevabını alıncada burada paylaşabilirmisiniz.
neden karabağdan gelenler baküde istenmemiş ve vagonlarda kalmak mecburiyetinde bırakılmışlar.?
Bakünün nüfusu malum ve hangi şehre 1 milyon göçmen gelse orada hayat felç olur ve üstelik karabağdan göçenlerin çoğu tarımla uğraşan insanlar ve onlara baküde gaçgın diyorlar. Olayın hem ekonomik hemde sosyolojik boyutu var. Ekonomik olarak o günlerde Azerbaycan hükümetinin imkanları bu güne göre çok daha sınırlıydı bir devlet politikası olarak karabağdan gelenleri dışlamadılar ancak kendi vatandaşına yeterli imkanı sağlamakta zorlanan bir devlet hiç hesapta olmayan bir milyon insan için ne yapabilirdi? Bu insanlar baküdeki tren vagonlarında yatıp kalktılar sonra devlet onlara bakü dışında ev verdi ancak tabi bu verdiği evler yeni evler lojmanlar değil. -Bizim en kötü durumdaki köy okullarımız gaçgınların yaşadıkları ve öğrenim gördükleri okulların yanında galatasaray lisesi gibi kalır.- Devlet kendi imkanlarına göre yardımcı olmaya çalıştı ama yalnız barınacak yer sağlamaklada olmuyor iş problemi daha doğrusu işsizlik problemi başka bir sorun oldu. Sonra oradan gelenlere sanırım topraklarını bırakıp geldikleri için halk biraz soğuk ve suçlayıcı gözle baktı. Sana burda yazdıklarım orada çok açık konuşulan ve söylenen şeyler değil ama dediğim gibi hem ekonomik hemde sosyolojik problemler oldu... Her şeyini bırakıp gelen bir milyon insan... Kendi topraklarını bırakıp gelen bir milyon insan... Bu gün düne göre şartlar biraz daha iyi ve ben Azerbaycanın önümüzdeki on yıl içinde Türkiye'den çok daha iyi durumlara geleceğine samimi olarak inanıyorum. Bunuda belirtmeliyim.
bilgilendirmeniz için teşekkürler,onlar bizim soydaşlarımız tabi insan üzülüyor isteristemez inşallah azerbaycanın ekonomsi güzel olur bizim tek dost ve kardeş ülkemiz azerbaycan.
Bu gün yalnız Kafkasya'da değil tüm dünyada, Türkiye'ye ve Türk insanına en yakın olan ülke Azerbaycan'dır...
Orada, Bakude şehitler hıyabanını gezersen göreceksinki Bursadan, Erzurum'dan, Diyarbakır'dan, Samsun'dan gelen yüzlerce Türk askerinin mezarı vardır... Bu iki ülke kardeştir, her şeyiyle kardeştir...
Bugünlerde çok ağlıyorum. Dün akşam yine ağladım
Ölümsüz kahramanları izlerken. Zaten o programı ne zaman izlesem ağlıyorum. İlk sahnede başlıyorum hıçkırmaya
Sonra odama gönderiyorlar beni.
[
Ya da
[
BEN UZUN ZAMANDIR AĞLAMADIM BAZEN GÖZLERİMİN ISLANDIĞI ANLAR OLMUŞTUR AMA KENDİMİ TUTARIM ERKEKLER AĞLAMAZ EN AZINDAN AĞLAMAMAYA ÇALIŞMALI
herzaman doğruyu söyle ne dediğini hatırlamak zorunda kalmassın
bazen geçmişe özlem duyduğum zaman ağlarım bazen ağlamak isterim ama yapamıyorum yokmu yardım eden
Yetkileriniz
Yer imleri