CƏNNƏT ÇİÇƏYİ ZƏHRA.

[NuriyeV]

Səni sordum çiçəklərin şahına
Qizilgül boynunu bükdü ağladı
Lalə səcdə qıldı Haqq dərgahına
Yasəmən gözyaşı tökdü ağladı

Nərgiz nalə çəkdi qan-yaş tökərək
Sünbül ey-vay dedi üçün çəkərək
Süsən məsum-məsum boyun bükərək
Döndü gülüstana baxdı ağladı

Reyhan olmaz dedi belə bir zülüm
Gül dedi kaş mənə gələydi ölüm
Sizə necə qıydı o qanlı zalim
Mismardan qızıl qan axdı,ağladı

Od vurulan qapı din qapısıydı
Ümmətə rəhmətin son qapısıydı
O qapı onlar üçün kin qapısıydı
Zülüm ərşi alaya çıxdı ağladı

Bir çiçək misalı solunca Zəhra
Qapı arxasında qalınca Zəhra
Zalım zərbəsiylə ölüncə Zəhra
Əlinin guşəsi çökdü ağladı

[Ruzgar_Gulu]

Gözlerin Cennet Çiçegi

Gözlerin cennet çiçegi
Gönlüm cehennem ateşi
Eger sevdigine köle olursa gönül
Nuh tufanına kucak açarmış
Lakin arfatın gerisi cinnet
Kalk güzeller güzeli yüregim sana tutsak
Derdine pusatlandım çilen gün oldu bana
Sen ki sevdaların şahı garip gönlümün ahı
Dilegim sen kebelam sen muradım sen
Dönsede dünya kendi başına ben dönmezem yolumdan
Dolunaya güneş denktir ülgere kutup yıldızı
Agla ey şafak yürküsü kaderim boynuma yafta
Hükmü darimiş merger
Boynumda yay kirişi
Şer mi yagıyor yerin yüzüne
Karanlık bastı başımı
Sevdam yankılansın vadilerinde ey anadolum
İgde çiçeginde gizli özüm
Sarı papatyaki el eder sen gibi
Alıpta sineme sarasım gelir
Her koklayış bir acı her dokunuş bin ölüm
Zaman dokuz başlı ejdarha
Sen bana düşman bense bana
Yüregim kaf dagına sürgün
Ruhum tur dagında ersir
Deli eyledi zaman
Bir acıki dizlerim duymasada bedenim
Parmaklşarımda öldürdüm isyanımı
Şimdi sokak aralarında gezerken
Duysamda topal seslerini
Uyuşmuş bacagım duymayan parmaklarıma ragmen
Bu dönek günyadan dimdik geçmek zorundayım
Koy yal verdigim ekmek verdigim köpeklerde
arkam sıra ürüp dursun
Şimdi gecelere çivi çakar oldum
Aglama ey şafak yürkülerim aglama
Gece mavisi sevdalarımı çıglık çıglıga çadırırken gökleren
Huzur benim deseydim vallahi düşünmezdim ey ölüm.