Mal-Dövləti Özünü Göstərmək Xatirinə Xərcləməmək



Al*la*hın ra*zı qal*ma*dı*ğı bir dav*ra*nış da mal-dövləti özü*nü gös*tər*mək naminə xərclənməsidir. Özü*nü ca*maa*ta gös*tər*mək məq*sə*di*lə xərc*lə*mək in*kar*çı*la*ra xas olan xü*su*siy*yət*dir:

“Öz mal*la*rı*nı xal*qa gös*tər*mək xa*ti*ri*nə xərc*lə*yən*lə*ri, Al*la*ha və axi*rət gü*nü*nə inan*ma*yan*la*rı da Al*lah sev*məz. Şey*tan*la yol*daş*lıq edən*lə*rin yol*da*şı ne*cə də pis*dir!” (Ni*sa su*rə*si, 38).

La*kin mö*min də özün*dən ra*zı ol*ma*ma*lı, ma*lı xərc*lə*yər*kən şüu*ral*tı da ol*sa, niy*yə*ti*nə Al*lah razılığından kə*nar məq*səd*lə*rin, ümid*lə*rin qa*rış*ma*ma*sı*na diq*qət et*mə*li*dir. Mö*min “xərc*lə*mə*di, az ver*di de*mə*sin*lər”, “mə*zəm*mət et*mə*sin*lər”, “ca*nı*nı və ma*lı*nı sat*mış iman sa*hi*bi de*sin*lər”, “ən çox xərc*lə*yən de*sin*lər”, “ən üs*tün ima*na sa*hib olan de*sin*lər”, “da*ha çox eti**bar et*sin*lər, sev*sin*lər və hör*mət et*sin*lər”, “yer, və*zi*fə, im*kan ver*sin*lər” ki*mi şey*ta*ni təl*qin*lə*rin hiss et*mə*dən niy*yə*ti*nə qa*rı*şıb əmə*li*ni şir*kə çe*vir*mə*si*nə, axi*rə*ti üçün təh*lü*kə ya*rat*ma*sı*na əs*la im*kan ver*mə*mə*li*dir.
(məqalə harun yahya)