MAVİ GÖZLÜ ASİYALIM
Dalğa olam dənizinə,

Yel tək dolam bayrağına.

Günəş olam işıq salam

Azərbaycan torpağına.



Araz olam,sərhədləri

yıxam,sökəm.

Azadlığa Vətən boyda

heykəl tikəm.

Damarında qızıl qanım

coşur deyir:

Mən Oğuzam,ulu Türkəm.

Vətən,söylə yaran harda?

Ürəyimi ora tikəm.



Ölkələr sıra-sıra,

Amerikalı,Afrikalı,Avropalı.

Sən dünyanın mərkəzində

Mavi gözlü Asiyalım.



Sən bir dünya gözəli.

Mən dünyalı,

Mən sənə sevdalı.



Dalğa olam dənizinə,

Yel tək dolam bayrağına.

Günəş olam işıq salam

Vətən,sənin torpağına.



ARPA ÇAYI
Bir zamanlar gumbur-gumbur axardın,

Arpaçayı,sızqı-sızqı axırsan.

Dalğa-dalğa qayalara çıxardın

Indi kiçik arxcıqlara sığırsan.



Göy söyüdlər sulara dolaşardı,

Qızıl balıqlarınla oynaşardı.

Kükrəyərdin qayaları aşardın

Indi çınqılları ancaq yıxırsan.



Arpaçayı,səni belə görməzdim,

Başucunu özgələrə verməzdim.

Bəlkə də bu qədər səni sevməzdim

Bu halınla ürəyimi yaxırsan.



Yağılar doğramışlar dörd yanını,

Gün gələr alarıq əski sanını.

Suyun quruyarsa verrəm canımı

Alaca qanımla onda axarsan.



Sən bir yaralı su,mən Oğuz oğlu,

Şah damarımdadı başlanğıc yolun.

Soyun dirilik suyu,minbirdir qolun

Tufan qopar,nəbi gələr çağırsan.



Bir zamanlar gumbur-gumbur axardın,

Arpaçayı,sızqı-sızqı axırsan.

Yadındadı Xan Saranı apardın

Niyə yağılara susqun baxırsan?!


MUNCUQ YÜKÜ
Bürünüb gecənin qaranlığına,

Oturub sap-sarı ay işığında,

Gecənin,gündüzün.ayın yaşında

Kimsə muncuq düzür,

Fikir muncuğu.


Hərədən bir dənə

muncuq alıbdı,

muncuqları ilə

təkcə qalıbdı.


Daşıyır dünyanın

muncuq yükünü-

hər yükün dağ kimi

ağır fikrini...


Öz sarı atını çapıb dilinə

Kim çəkir qocanı Yerin tərkinə,

Bağlanır dünyanın hava qapağı,

Qopur ayağından torpağın bağı,

Qırılır muncuğun uzun saplağı

tökülür dünyadan üzüaşağı...

Səssizlik... səssizlik...

Uzanır yenə-

Sallanır Yerə

Ayın sarı,sarı qurşağı.

Gəzir muncuq düzən

başqa birini

Çox baxma ha,Aya-

aparar səni. ...


Oturmuşam

ağ çıraq işığında-

Hər kəsdən gizlicə,

Aydan gizlicə,

Gündüzdən gizlicə,

Hər gecə

Əyindaşım yuxu almış qaraulluğu

Hey muncuq düzürəm-

şeir muncuğu



KÖHNƏ NAĞIL
Baxsam aparar çay məni,

Saysam qurtarar say məni.

Günləri günə sərdim,

Yatsam aparar ay məni.


Ayın üzü tünd olur,

Küt kündəyə kül dolur.

Küllükdən muncuq tapdım,

Iynəliy qum dolu.


Muncuğu düzdüm sapa,

Gül tikdim lopa-lopa.

Yaylığı yolda saldım,

Ağ atlı oğlan tapa.




AYIQ ANLAR ÖTƏNLƏRİ
Mənim mayam səndən isə,

Uymaz şeytana,iblisə.

Bal me`marı qonmaz pisə,

Gül toplar,gülşən eyləyər.


Tənim torpağın qatına,

Canım göylərin atına.

Qonar işıq qanadına

Qonduğunu şən eyləyər.


Çox dünyalar içindəyəm,

Birinin son uçumdayam.

Yaş zəğmiyəm-biçindəyəm

Bir məni min mən eyləyər.


Ayıq anlar ötələri,

Aydınladar gecələri.

Yaxşılardı beçələyib

Dünyanı çəmən eyləyər.


Tor tutub gözü çoxunun,

Çombaqlar çarxın oxunu.

Iblis ha səpsin toxumun

Haqq dövrün həmən eyləyər.



GƏMİLƏR GƏLMƏZ NAXÇIVANA
Gəmilər gəlməz Naxçıvana,

Gələ bilməzlər;

Burda dəniz yoxdu ki.

Dağlar dalğa-dalğa

dənizə bənzər,

Dağların başında

Buludlar gəzər-

bəyaz yelkənlərə bənzər.

Ilanlar sürünər

boz torpaqlarında

balıqlar kimi,

Duzdağın tamı var

dənizin şor sularında

Mən dənizləri xəyal etdim,

dağlara verdim qəlbimi.

Dağları sevdim,

çooox sevdim.

Yaxın olduqları üçün göyə.

Dənizləri də sevdim

Dağlara bənzəyir deyə.


Gəmilər gəlməz Naxçıvana,

Gələ bilməzlər;

Burda dəniz yoxdu ki.

Ancaq bir Nuh nağılı var.

Daşlaşan birGəmi-qaya.

Gəmi dağa dönüb burda.

Həsrət qalıb göy sulara,

Gəmi bir abidə olub

Dənizlərə,dağlara.


Dağları dənizə bağlar,

Qırılmayan gümüş bağ var.

Dağların köksündən axar,

Araz axar tutub Kürdən,

Xəzərə tökülər birdən.

Birlikdən yaranıb Vətən,

Dağlar dənizə bənzər

bənzədə bilsən.



DURNALAR KİMİ
Sən gəldin ömrümə mavi səhərlə,

Gəldin günəş içən durnalar kimi.

Göyərdi gözümdə yaşıl arzular,

Qarşıladım səni ilk bahar kimi

Tutub nəfəsindən bir şirin sözün

Nəğmələr qoşardım,şən-şən nəğmələr,

Uçardım yollarda xoş xəyal kimi.


Sən getdin ömrümdən bir bəd xəbərlə,

Getdin payız köçən durnalar kimi

Yarpaqlar arxanca səpələndilər,

Mən saraldım.soldum son bahar kimi.

Indi quru,miskin bir ruzgar kimi,

Matəm nəfəslidi gülşən nəğmələr.

Qərib-qərib,qəmgin keçib gedirəm,

O tanış yollardan nitqi lal kimi.


GƏLMƏRƏM SƏNƏ QÜRBƏT

1


Içimdə dümya qədər həsrət,

Içimdə dünyadan böyuk dərd.

Ən ümidsiz çağımda

Qollarını açma mənə

Gəlmərəm sənə qürbət.


Can Vətənim indi qara ələmdə,

Gül yerinə güllə açır elimdə.

Ayrılmadan ahlar bitib dilimdə,

Qollarını açma mənə

Gəlmərəm sənə qürbət.


Mənim yurdum kainatın gözəli,

Gözəlimi vurmuş bir xain əli.

Kökündən kəsərəm o əli əlbət,

Qollarını açma mənə

Gəlmərəm sənə qürbət.


Vətənimdə çoxu yatmış qəflətdə,

Divanə tək oynar varla-dövlətlə,

Çağırma qoynuna balla-şərbətlə,

Qollarını açma mənə

Gəlmərəm sənə qürbət.


2


Mən od quşu,o,başına

Dolandığım işıq dairə,

Könlümdən bağlanmışam

Doğularkən

Göbəyimin bastırıldığı yerə.

Bala bir yol “of” desə

Ana yüz yol "can” deyər.

Ana baladan ötrü

Alovdan kaftan geyər.

Can yurduma can demək,

Vətənçün kaftan geymək

Sırası indi məndə.

Qollarını açma mənə

Mənim nəyim var səndə

Gəlmərəm sənə qürbət.



ANA DİLİM
Ana dilim-

ilk insanın ilk nəfəsi,

ilk nəğməsi,

Tanrını yer üzünə

Göndərdiyi söz bəstəsi.


Qolça qopuz

sənin şirin avazından yaranıb,

Söz şəklinlə qab qayalar

naxış-naxış daranıb.

Bir səslənsəm

hər kəlməmi dağlar alıb

təkrar-təkrar söyləyər,

Nəğmə desəm

boz küləklər güllərlə

rəqs eyləyər.


Ana dilim!

El gedərsə,bölünərsə

bir gün dönüb almaq olar.

Dil gedərsə unudular,

Onu təzdən almaq çətin.

Min-min kirli niyyətin

çamurundan sən yuyundun.

Gün üzünə

qara yaxmaq istədilər

sən arındın.

Nə yaxşı ki,sən yarandın

“Dədəm Qorquq”hansı dilin

ocağından qorlanırdı.

Bir iksir tək

əbədi həyat adlı çəkirdəkdən

damla-damla yağıb gəldin,

Vaxt oldu ki,qısnadılar

Inadına sən himn oldun,

Şah söz oldun.

Şah İsmayıl qılıncından

qələminə axıb gəldin.

Tarixlərə işıq salan

dastanları yazdın sən.Birliyini bölmək istəyən

qurama dillərə,

çox-çox gəlmə ellərə

qara qəbir qazdın sən.


Ana dilim!

Əgər səni yaralasam,

yad sözlərlə yarılasam

Qoy ağzımda yansın dilim.

Əmr et,harda olsam gəlim,

Əmr et,uğrunda ölüm.

Ana sözüm!

Ana dilim!


HARDASINIZ?
Xan Qazanım!

Xan Beyrəyim!

Göyümüzdə

qara-qara buludlar,

üstündə yeridiyimiz,

yurdum dediyimiz

bu qaraca,

bu alaca,

çiçəkləri süd qoxuyan

bulaq-bulaq,

irmaq-irmaq,

çınqıl-çınqıl oxuyan

torpağımızda gəzir

qara donlu,qara qəlbli yadlar.

Xan Qazanım!

Xan Beyrəyim!

O yerlər ki bizim idi,

Indi daha bizim deyil.Yad oturub paytaxtımda

Bizim deyir.

Dəmir qapı Dərbəndin

dəvələri əsir düşüb,

Göyçə gölün sonaları

qaraqıyma qovurma tək

qırçın-qırçın suda bişib,-

bum-buz suda.

Nə Təbrizim

bir gün görür orda

nə biz burda.

Ağır-ağır şəhərlərim

yad əlində.

Ağ qotazlı,

Ağ yalomanlı kəhərlərim,

yad belində.

Qopuz çalan,

Boy boylayan

Oğuzların övladlar

ıdanışırlar yad dilində.

Kor olasız.

Xan Qazanım!

Xan Beyrəyim!

Azman-azman igidlərim!

Gün doğmamış

Uca dağa haray salan.

At oynadan,qılınc vuran,

Hayqırıyla yağıların bağrın yaran

Böyük Oğuz bəylərim!

Alp Qazanım!

Alp Beyrəyim!

Hardasınız?!