Elə et ki, üzr istəsin!

“Yoldaşımla barışmaram, artıq bezmişəm, daha dözə bilmirəm” deyib, ata ocağına üz tutmusan. Ağbirçəklər, ağsaqqallar gəlir yanına, sənə “olan olub, keçən keçib, barış, güzəştə get, axı o, körpənin atasıdır, atasız qoyma onu. Söz-söhbətsiz ailə olmur” deyirlər, yol göstərirlər sənə, yanlış düşündüyünü, dürüst qərar vermədiyini söyləyirlər. Sənsə tərsliyinə salmısan, doğru sandığın, əslində isə səni uçuruma sürükləyən yoluna davam etmək fikrindəsən. Hələ ayağın yerə “dəymir”, çünki xəyal atında çapırsan. Haraya qədər gedəcəyini, nə edəcəyini özün də bilmirsən.

[