Çocuk büyüdükçe, çevreden daha çok mesajlar almaya başlar.Davranışları büyükleri tarafından değerlendirilmelere başlanır.Çocuk bu değerlendirilmeye dayanarak kendisi hakkında bazı yargılara ulaşır. Onlardan bir kaçı bunlar:
Erkek çocuklar ağlamaz!( Ben ağladığıma göre, demek ki benim erkekliğinde bi eksiklik var)
Kafa yokmu sende eşşek kafalı! -(Demek öteki insanlar hiç hata yapmazlar. Hata yapan sadece benim! Gerçekten kafasız biriyim öyleyse!)
Büyükten çok daha zeki maşallah!-( Benim kafam ablam yada abiminkinden daha iyi çalışıyor. Onlar ahmak ben akıllıyım.Ben onlardan üstünüm.)
Sen benim için dünyanın en değerli varlığısın.-( Annem beni seviyor. Beni hiç bir zaman yalnız bırakmayacak. Hatalarım olsa bile yine beni sevmeye devam edicek.)
Benim kızım dünyanın en güzel kızı.Hem kendine bakmasını da biliyor.Her zaman saçlarını tarar, üstünü başını temiz tutar.-(Beni seviyorlar ama bu sevginin koşulları var; üstümü başımı temiz tutmalı, saçlarımı taramalıyım.)
Çocuklar kolay inanan varlıklardır. Bu mesajlara anında inanırlar.
Yer imleri