Unudulmuş, atılmış, tərk edilmiş

[suzi333]

Unudulmuş, atılmış, tərk edilmiş insanlar... Analar, atalar, babalar, nənələr... Kimsəsizlər...Qəribə baxışları var onların. Nə

qapını qəflətən açanlara, nə dəhlizdə, həyətdə rastlaşdığları adamlara məhəl qoyurlar, hər şeyə və hər kəsə biganədirlər.
Bir anlığa gözlərim önündə xəstəxana palataları canlandı və ordakılarla burdakıların fərqini anladım.
Xəstəxanada içəri girənlərə baxırlar, həm də ümidlə. Adamlardan yardım, kömək, təsəlli umurlar. Bir həyat eşhqi, həyat mübarizəsi var onların xəstə həyatında...Kimsəsizlər evində isə baş qaldırıb heç kəsə baxmırlar. Ümidlərini itiriblər. Heç kəsdən heç nə gözləmirlər. Səbrlə gözlədikləri bir şey sadəcə bu dünyadan köçməkdir. Bunlar da ixtiyar yetimləridir. Oğullu-uşaqlı, gəlinli- kürəkənli, nəvəli-nəticəli yetimlər.Məsum baxışlar...
O ağsaqqal babalarəmizən...Ağbircək nənələrimizin dəyəri budurmu? Uşaq böyüdərkən nələr gözləyirdilər və onları tapan nə oldu? Varlıqlarını həsr etdikləri onları nə vəziyyətdə buraxdı...
Budurmu vəfalılıq? Budurmu valideyin sevgisi? Bu halda ikən bu yaşlıları bu hala salanlar necə rahat nəfəs alırlar? Yəni vicdandan heçmi əsər-elamət qalmayıb? Nə vaxtdan başladı bu
Mənəviyyatsızlıq? Bu doğurdanmı bizik? Nənələrimiz köhnə paltarları biçib bizlərə "Təzə paltar tikərkən sevincimiz yerə-göyə sığmaz" deyərlərdı. Babalarımız o sevgi dolu ürəklərini bizə açar, bizim könlümüzü alar, bizə uzun-uzun marağı bitməyən nağıllar danişarlardı. Orta məktəb və tələbəlik illərində o yaşlı insanları ziyarət edən, rayonlara, kəndlərə gedən biz deyildikmi? Bizi isti qucağına basıb sevgisini bölüşən onlar deyildilərmi? Onlar biz idik. Amma bu gün həmin insanları kimsəsizlər evinə təhvil verib xəcalət çəkməyənlər də, utanmayanlar da, heç olmasa ayda-ildə bir dəfə olsun ziyarət etməyənlər də bizik... Niyə ziyarət etmirik? Bəlkə qorxuruq? Əlbətdə qorxuruq. İnsan çox vaxt utancaqlıq hissini itirəndə ona qorxaqlıq hakim olur. Qorxuruq ki, birdən bizim hal-əhvalımızı soruşarlar, soyuqdan qorunmagı, istidə gün altına çıxmamagı tapşıralar. Bu qayğıkeşlikdən utanıb əziyyət çəkərik, mənən ölərik.
Sevmək...sevə bilmək...Sevmək, insanlığı sevməkdi. Acılara qatlanmağ, kimlərəsə kömək etməkdi.
Qədim zamanlarda belə bir hadisə olub. Həsən Bəsri adında mötəbər bir şəxs var imiş. O bir dəfə Kəbəni ziyarət edərkən qəribə bir hadisə ilə rastlaşır. Biri çiyninə aldığı bir zənbillə Kəbəni tavaf edir. (dövr)
Həsən Bəsri o adama məsləhət verir : "Qardaşım o yükü yerə qoyub tavaf eləsən rahat olmazmı? "
Həmin adam belə cavab verir : "Bu yük dediyin mənim atamdır. O qıdır qocalıb ki, ayaq üstə dura bilmir. Tam 7 ildir ki, mən hər il bu vaxt Şhamdan gətitirəm onu və özümlə tavaf etdirirəm. Çünki atam mənə dinimi, imanımı öyrətdi, məni islam əxlaqı ilə tərbiyələndirmək üçün hər şey etdi. Həsən Besri bu adamın işini yüksək qiymətləndirdi və dedi : "Qiyamət gününə kimi bu hərəkətinə davam etsən də yenə onun borcundan çıxa bilmərsən. Amma bir dəfə könlünü qırsan bütün əməllərin boşa gedər. Əksinə, bir dəfə könlünü alsan bu çəkdiyin əziyyətlərə müqabil olar...
Bu ibrətamiz bir hekayədir. Düşünmək lazımdı. Valideyinlərin borcunu vermək mümkün deyildir. Onlara qarşı daim gülər üz olmağ, daim qulluqlarında durmaq lazımdı. Allah bizi onların vaistəsiylə yaşatdı, böyütdü. Bizi Hər bəladan qorumaq üçün onlara sonu olmayan sevgi verdi. O sevgi sayəsində bizlər biz olduq. Ata- analarımızı canı-ürəkdən sevək. Bu bizim mənəvi borcumuzudur. Heç vaxt bir gülüşü, bir təbəssümü belə onlardan əskik etməyək...Onların sevincinə səbəb olaq.
Qocalar evi...Və ordakı məsum baxışlar...Ümidsiz üzlər...Titrək və həyatdan sınmış ürəklər...Onlara sahib çıxaq, onların çəkdiklərini biz də heç olmasa içimizdə duyaq...Heç olmasa ayda-ildə bir dəfə onları ziyarət edək...


Unutmayın...Kiçik bir təbəssüm böyük bir ümid ola bilər. Bunu heç kimdən əsirgəməyin...!!!

[Damla1]

Menim dediyim hamiya aid deyil.Amma valideyinde var ki uşağına sahib cixmir.Bele valideyinlere ne demeli? Olarin neyini cekmeli? Olarin haqqı varmi boynumuzda?Mence yox...

[suzi333]

Menim dediyim hamiya aid deyil.Amma valideyinde var ki uşağına sahib cixmir.Bele valideyinlere ne demeli? Olarin neyini cekmeli? Olarin haqqı varmi boynumuzda?Mence yox...

Uşağına sahib çıxmayana valideyin deyilmez!!!Hakklarıda yoxdur!Ne olursa olsun,nece durumda olursa,men bunu kabul edemem,insan öz uşağını atmamalı,asla,kendini keçindirebilirse,uşağınada iyi kötü baxmalı!!!

[Damla1]

o zaman ki nedenleri başqa ise? Soradan cox soradan peşman oldum bağışla dediyse???? onda?????

[suzi333]

o zaman ki nedenleri başqa ise? Soradan cox soradan peşman oldum bağışla dediyse???? onda?????

Dünyaya canlı getirmek,can getirmek kolay olabilir(bazılarına zor)ama sahib çıkmak sorumluluk ister,kedi bile yavrusunu ağzında taşır,bu işin sonrası yox,bağışlanmaz,her türlü tartısmaya açığam,sebeb ne olursa olsun,affedilmez!Neden ne olursa olsun,evlad bir kiyafet değil,çıkarıb atasan ve yıllar sonra dolabı açanda aklına gelsin,bu bir candır,doğuran değil,büyütendir ANA!!!

[Damla1]

Teşekürler. Mende ele düşünürem.baykot

[suzi333]

[/color]ote="Damla1"]Teşekürler. Mende ele düşünürem.baykot [/quote]
Sağ ol anladığın için,biraz sert çıkdım galiba,kusura baxma,men bele seylerde çox hassasımdır,canlı atılamaz,terk edilemez,bu hayvan bele olsa,atılamaz yani,bele seyleri menim kafam almıyor

[Damla1]

Sənə yağış göndərəcəm
Axşam saat doqquzda.
Saçına bir gül taxıb
Çıxıb gözlə doqqazda.

Unut umu-küsüləri,
Ağlaya bilsən, ağla.
O yağışdan bir damla
Götür yadigar saxla.

Əgər ağlaya bilməsən,
Yağış duası oxu.
Heç nə gəlməsə ağlına,
Yağışdan bir xalı toxu. (Adil Mirseyid)
pis şeylerden danişmayaq gel

[suzi333]

Sənə yağış göndərəcəm
Axşam saat doqquzda.
Saçına bir gül taxıb
Çıxıb gözlə doqqazda.

Unut umu-küsüləri,
Ağlaya bilsən, ağla.
O yağışdan bir damla
Götür yadigar saxla.

Əgər ağlaya bilməsən,
Yağış duası oxu.
Heç nə gəlməsə ağlına,
Yağışdan bir xalı toxu. (Adil Mirseyid)
pis şeylerden danişmayaq gel

[Damla1]

Sənə yağış göndərəcəm
Axşam saat doqquzda.
Saçına bir gül taxıb
Çıxıb gözlə doqqazda.

Unut umu-küsüləri,
Ağlaya bilsən, ağla.
O yağışdan bir damla
Götür yadigar saxla.

Əgər ağlaya bilməsən,
Yağış duası oxu.
Heç nə gəlməsə ağlına,
Yağışdan bir xalı toxu. (Adil Mirseyid)
pis şeylerden danişmayaq gel

«Ya Rəbb, azacıq lütfi inayət!
Qəhr olmada artıq bəşəriyyət.
Başdan-başa həp yer üzü vəhşət,
İblis ilə həmrəngdi – siyasət!»