Varlı bir insan ölümdən və qəbirdə tək qalmaqdan çox qorxurmuş. “Basdırıldığım gecə mənimlə birlikdə qəbirdə qalan insana var-dövlətimin yarısını bağışlayıram” , - deyə vəsiyyət edir.
Öldüyü gün onun vəsiyyətini aləmə car çəkirlər. Bir hambal: “Dünyada varım-yoxum bir kəndirim var, bir gecəni qəbirdə keçirim, sonra dünyanın ən varlı insanlarından biri olaram”, - deyib, bir gecəni qəbirdə keçirməyə razılaşır. Hambalı ölü ilə birlikdə qəbrə qoyurlar.
Sorğu-sual mələkləri gəlib görürlər ki, qəbirdə bir ölü, bir də diri var. “Ölü onsuz da əlimizdədir, yaxşısı diridən başlamaqdır”, - deyib, hambalı hesaba çəkirlər. “Bu kəndir kimindir? Onu haradan almısan? Neçəyə almısan? Niyə almısan? İndiyə qədər onunla nə daşımısan?”... Sabaha qədər bu suallar bitmir.
Hambal səhərisi günü qəbirdən çıxır. Ona: “Var-dövlətin yarısı sənindir”, - dedikdə: “Xeyr, istəmirəm. Səhərə qədər bir kəndirin hesabını verib qurtara bilmədim, bu boyda sərvətin hesabını necə verəcəyəm?”, - cavabını verir.
Həyatda istifadə etdiyimiz hətta kiçik ne`mətlərin hesabını vermək asan olmayacaq... Bunu Unutmayaq!!!
Allah razı olsun! Bu dünya oyun oyuncaq deyildir və əlbətki ən kicik xeyir və şər əməlimizin haqq-hesabı olacaqdır. Yoxsa sizi əbəs yerə yaratdığımızı və (qiyamət günü dirilib haqq-hesab üçün) hüzurumuza qaytarılmayacağınızı güman edirdiniz?” (əl-Müminin, 115)
Yer imleri