Qadağan olunmuş xəyalların arxasınca gedirəm.İçimdə də böyük qışqırmaq arzusu var:hardasan məni mənliyimdən qoparan insan?bu gunde bitir, … yenə gəlmiyəcəksən?
Elə bil böyük bir dünya müharibəsinin içindəyəm.Ölmerim amma hiss edirəm ki,sürünürəm.Deyəsən heç köməyimədə gəlmiyəcəksən?
“ İçimdə,ürəyimdə səni yaşadıram…Bəlkədə mən sənin içində çoxdan solub məhv olmuşam amma sən günü-gündən içimdə böyüyürsən”
Ayrılıq insanı elə bil uzun yuxudan oyadır elə deyilmi?Birdən-birə şoka düşür insan və çalışır ki özünə təsəlli versinki,buda keçər,sonra başa düşürsənki bu elə bir yoldur ki uzanır uzanır heç cür sonu görünmür.Və bununla ömrünü bir başa vurursan…Necə qəribə bir hissdir.Həmin insandan ayrılsaq belə onu düşünürük heç cür unuda bilmirik.Düşünürsən ki kiminləsə doldura biləcəksən amma əsl sevən üçün bu yer həmişə boş qalacaqdır.
Bu yazdıqlarım ürəkdən gəlib sevgilim bil.Sətir-sətir oxu bu yazını.
Bəlkə nə vaxtsa əlinə keçsə bu yazı oxusun.Bu hissləri başa sala bilmirəm,başa salsamda bir uşağın danışdığı nağıl kimi anlayacaq çox insan.
Çünki saf insan,əsl sevən insan yoxdur artıq.…Bəlkədə həqiqətən bu bir nağıldı,amma yox bu mənim dünyamdı.Nəisə artıq susuram!
Özün yaxşı bilirsən!Bəzən sevən insanlarda kəkələyir…Danışa bilmir;yəniki başa düş artıq danışa bilmirəm.Hər acı çəkdiyimdə yalnız ALLAHA sığınıram.Hər an,hər yerdə,ürəyimdə…Yoxsa sənin yoxluğuna dözə bilməzdim bu qədər;Öldürərdim özümü,Hansı uçurum olur olsun özümü atardım o uçurumdan inan heç fərq etməzdi mənim üçün.
“ Ürəyin səsi hər şeyi bilir…Sadəcə çarəsizlikdən susur!”
1-ni unudub meni sevdin menide unudub basqasin seveceysen ama men tek seni sevdim senide sevecem sene lazim olmasamda arxani donsende ayri olsaqda
Yer imleri