Elçinin Önünə Keçməmək



Quran*da xə*bər ve*ril*di*yi ki*mi, el*çi*lər ağıl, zə*ka, an*la*yış, qav*ra*yış və bir çox baş*qa xü*su*siy*yət*lə*ri ba*xı*mın*dan di*gər mö*min*lər*dən da*ha yük*sək ya*ra*dı*lı*şa ma*lik*dirlər. Al*la*hın bir çox si*fət*lə*ri el*çi*lə*rin üzə*rin*də da*ha ay*dın şə*kil*də əks olu*nur, mö*min*lik əla*mət*lə*ri*ni öz*lə*rin*də da*ha çox da*şı*yan in*san*lar Al*la*hın seç*di*yi el*çi*lər*dir. Be*lə olan hal*da mö*min də öz ye*ri*ni bil*mə*li və el*çi*nin bu açıq-aş*kar üs*tün*lü*yü qar*şı*sın*da hör*mət, mü*la*yim və sə*mi*mi əx*laq nü*ma*yiş et*dir*mə*li, el*çi*ni dəs*tək*lə*mə*li*dir. Bu hal ayə*də «mö*min*lə*rin el*çi*nin hü*zu*run*da önə keç*mək*dən çə*kin*mə*lə*ri» şək*lin*də ifa*də edi*lir:

“Ey iman gə*ti*rən*lər! Al*lah*dan və Pey*ğəm*bə*rin*dən önə keç*mə*yin. Al*lah*dan qor*xun. Hə*qi*qə*tən, Al*lah eşi*dən*dir, bi*lən*dir!” (Hu*cu*rat su*rə*si, 1).

Al*la*hın rə*su*lu*nun hü*zu*run*da önə keç*mək- onun qar*şı*sın*da öz ağ*lı*nı ön pla*na çı*xar*maq, özü*nü bi*lik*li gös*tər*mək, onun sö*zü*nü kəs*mək ki*mi müx*tə*lif for*ma*lar*da özünü göstərə bi*lər. Əl*bət*tə, mö*mi*nin be*lə hə*rə*kət*lə*ri bi*lə*rək*dən et*mə*si*ni dü*şün*mək ol*maz. La*kin bir an*lıq qəf*lə*tə, unut*qan*lı*ğa da*lıb, Al*la*hın mü*əy*yən et*di*yi sər*həd*lə*ri aş*maq*dan da çə*kin*mək la*zımdır.
(məqalə harun yahya)