Akşamın alacası çökmek üzere,kasvet sarmış odamı ruhumu,gözlerim saatte birazdan yollara düşerek aynı sahneleri tekrarlayacağım.Rutin hayat,rutin kargaşalar gene başlayacak.Bumudur hayat,başladığı yerde azalan,azaldığı yerde mutsuz eden.
Hayat yordu beni.Obeni taşımaktan yorulmadı.Kısırdöngüler,köşe kapmacalar,mutlu insan tablosunu oynamak palyocaya çevirdi beni.Yeter düşün maskelerim.Çünkü bu bendeğilim.