2 sonuçtan 1 ile 2 arası

Coşkun ARSLAN Şiirleri

  1. #1
    Junior Member
    Üyelik tarihi
    Aug 2008
    Mesajlar
    3

    Coşkun ARSLAN Şiirleri

    ZEYNEP

    Ne kadar özenmiş yaradan sana
    Ab-ı hayat oldun adeta cana
    Bir damla umudun kafidir bana
    Bu gönül sevgini ediyor talep
    Sensizliği lügatten siliyor Zeynep

    Biçareyim derbederim sarhoşum
    Sevgine kahrına talip olmuşum
    Derdime dermanı sende bulmuşum
    Ruhuma hitap eden ne varsa hep
    Her şeyi sende buluyor Zeynep

    Hasta gönlü avutmak mümkün değil
    Okyanusu kurutmak mümkün değil
    Gül yüzünü unutmak mümkün değil
    Sen oldun sanki varlığıma sebep
    Aklım hep sende kalıyor Zeynep

    Cemalini gördüğüm günden beri
    Alev aldı içerim yangın yeri
    Elinden içeyim en acı zehri
    Tutuşup yanan yüreğime su serp
    Bu yangın canımı alıyor Zeynep








    Matlaştı hayatın renkleri soldu
    Gözlerim başkasını görmez oldu
    Deli gönül bahara ermez oldu
    Eridikçe umudum kelep kelep
    Gözlerim yaş ile doluyor Zeynep

    Met cezir içinde buldum kendimi
    Dalga dalga yıkamadım bendimi
    Ak kağıda açar iken derdimi
    Dona kaldı kalemimde mürekkep
    Yazdığım yazılar soluyor Zeynep

    Sanma ki bu sevda küllenir biter
    Olmuşum mecnundan keremden beter
    Gemileri yakarım gel de yeter
    Mecnuna iki adım yoldur Halep
    Aşk dediğin dağları deliyor Zeynep

    Coşkun ARSLAN








    Ateşinden Köz Bıraktın Geride

    Çektin gittin veda bile etmeden
    Perişan bir öz bıraktın geride
    Sormayacağım sana nasıl, neden
    Tutulmamış söz bıraktın geride

    Dolaşmışsın ruhuma ilmek ilmek
    Mümkünü geçmişi bir anda silmek
    Umutlarımı yakıp erittin tek tek
    Ateşinden köz bıraktın geride

    Zavallıyım boynum büküktür benim
    Hissiyatım kırık döküktür benim
    Gözlerimden yaşlar dökülür benim
    Aşka küskün yüz Bıraktın geride


    Talihim yok imiş sevdadan yana
    Kader böyle imiş ne diyim sana
    Ne renk kaldı ne ses kaldı ne mana
    Teli kırık saz bıraktın geride

    Coşkun Arslan








    Yokluğu Ecel Bana

    Kaptırmışım gönlümü,
    Güzel senin büyüne,
    Seninle inanmışım,
    Aşkın büyüklüğüne.

    Hiçbir şeyin olmadı,
    Senin kadar tesiri,
    Gülüşünün hayranıydım,
    Bakışının esiri.





    Mevsim başka mevsim,
    İklim başka iklimdi,
    Yapraklar sarardı hep,
    Güller kurudu şimdi.

    Dünya gözümde sıfır,
    Hayat sensiz anlamsız,
    Yokluğun ecel bana,
    Neylerim yapayalnız.

    Duygularım yaralı,
    Akıl ta dibe vurdu,
    Ancak mahkûm bedenler,
    Benim kadar mağdurdu.


    Coşkun ARSLAN

  2. #2
    Junior Member
    Üyelik tarihi
    Aug 2008
    Mesajlar
    3

    Re: Coşkun ARSLAN Şiirleri

    Sensizliğin Resmi

    Sensizlik ikliminde
    Şimdi beşinci mevsim,
    Hüzün sinmiş duvarlarda
    Yankılanıyor sesim,
    Denize düşmüş bir yaprak gibi
    Sürüklenip akıyorum.

    Yosun tutmuş düşlerim
    Umutlar teğet geçiyor
    Ben isyan kokuyorum.

    Paslı mengeneye sıkışan ruhumu
    Çepeçevre kuşatmış hasretin,
    Ansızın yakalandım
    Sensizliğe ansızın
    Gecenin koynunda
    Şimdi yapa yalnızım.
    Baktığım aynalarda
    Yansıyan silüetin
    Buğulu gözlerle bakıyorum

    Sen yoksun ya
    Herşey boş, herşey anlamsız,
    Herşey yalan.
    Ve senden geriye kalan
    Siyah beyaz bir fotograf karesi
    Onuda yakıyorum

    Coşkun Arslan

Yer imleri

Yetkileriniz

  • Konu Acma Yetkiniz Yok
  • Cevap Yazma Yetkiniz Yok
  • Eklenti Yükleme Yetkiniz Yok
  • Mesajınızı Değiştirme Yetkiniz Yok
  •  

Search Engine Optimization by vBSEO 3.6.1 ©2011, Crawlability, Inc.