Dar ve soğuk sokaklarda başladı benim hayatım,
İlk annemi kaybedince anladım üzülmenin ne demek olduğunu sonra da seni sevince,
Islak kaldırımlar yoldaşlık ettiler bana yıllarca,
Sokaklar da öğrendim ben hayatın ne demek olduğun
Ağlayınca hüzünlendiler, sevinince sevindiler benle birlikte,
Akıl verdiler bana, yol gösterdiler
Anlattım onlara senle tanışmamızı, yaşadıklarımızı
Hep dinlediler beni
Dediler ki vazgeç bu aşk-ı memnu’ dan
Vazgeçmedim… Direndim onlara karşı..
Karşı çıktım yıllar yılı dost bildiğim sokaklara
‘ ’ Onla mutlu oluruz ’’ dedim. Bu sevda aşk-ı kıyamet dedim… Dinletemedim…
Söylediler ısrarla bu sevdanın yanlış olduğunu
Bense hep inandım güvendim sana
Bir ömür boyu mutlu oluruz sanmıştım...Yanılmışım..
Sevdan bir ateş gibi parçaladı yüreğim.. Düştü yüreğime nar-ı aşk


Bilmezdim senin ve sevginin yalan olduğunu
Anlayamadım beni aldattığını, sahtekârlıklarını

Döndüm geri sokaklara anlattım halimi
Affedin dedim, kırdım sizi
Cevap vermediler bana… Dönüp bakmadılar…
Ben aslında hem seni hem de sokakları kaybettim
Dostlarımı kaybettim sevgimle beraber
Onlar benim sırdaşımdı, yoldaşımdı
Artık ne sen varsın ne de sokaklar
Bu yüzden gidiyorum, dönmemecesine gidiyorum
Belki gittiğim yerde dostlar bulmak ümidiyle gidiyorum…
Belki de kaybolan yıllarımı…


şiir mene aittir emeğe saygı..