Alov+Su=Sevgi

**NuriyeV** · 09-08-2009, 10:28 AM

Alov bir gün suyu görmüş uca dağların ardında aşiq olmuş onun dəli dalğalarına.

Hirsli - hirsli qayalara vuruşuna, ürəyindəki duruluğa.

Demiş ki suya:

-Gəl sevgilim ol, Həyatıma məna verən möcüzəm ol...

Su dözə bilməmiş alovun gözlərindəki istiliyə al demiş;

-Ürəyim sənə hədiyyə...

Sarılmış odla su bir-birlərinə möhkəmcə, qopmamaycasına...

Zamanla su, buxar olmağa, atəş, kül olmağa başlamış.

Ya özü yox olacaqmış, ya eşqi...

Başdan alınlarına yazılmış olan qədəri də ürəyindəki kədəri də alıb getmiş uzaq diyarlara su...

Alov hirslənmiş, alova bürümüş meşələri...

Axtarmış suyu diyarlar boyu, günlər boyu, gecələr boyu.

Bir gün gəlmiş, su ilə kəsişmiş yolu. Baxmış o duru gözlərinə suyun, bir az incik, bir az hirsli.

Və o an anlamış; eşqin bəzən getmək olduğunu. Amma getmənin itirmək olmadığını....

Alov dayanmış, susmuş, sönmüş eşqiylə. Elə o zamandan bəridir ki:

Alov sudan, su alovdan qaçar olmuş..

Alovun ürəyini yalnız su,

Suyun ürəyini Yalnız alov bürmüş...

P.S: Mən, səni alovun suyu sevdiyindən daha çox sevdim...