Gün ərzində istər ailədə, istərsə də işdə bir-birimizlə küsüb barışırıq. Əsas odur ki, bir-birimizi təhqir etməyək, çünki küskünlük keçib gedir, amma inciklik bəzən uzun müddət qalır... Təhqiramiz, alçaldıcı ifadələr işlədib qəlb qırmağa, əsəbi atmosfer yaradıb qarşındakını həddən-hədəqədən çıxarmağa nə var ki?.. Ona görə də ünsiyyətdə olduğun şəxsi özündən incik salandan sonra üzr istəməkdənsə, bu barədə qabaqcadan düşünüb sonra kəlməni ağzından çıxarsan yaxşıdır. Əgər bu inciklik halları tez-tez təkrar olunursa, onda “bəsdir, artıq yetər!” deyib öz xarakterində, xasiyyətində müsbətə doğru dəyişiklik etməlisən. Bu, həm ailədə, həm də işdə çox vacibdir.

Psixoloqların fikrincə, deyilən hər kobud söz, qəlbə dəyən kəlmələr insanı həm mənəvi, həm də fiziki baxımdan geri salır, onda ruh düşkünlüyü yaradır. O adam özlüyündə elə düşünür ki, heç bir dəyəri yoxdur, heç kəsə də lazım deyil. Bu vəziyyət onun iş prosesinə də mənfi təsir göstərir. Adam var, yalnız bir yol tutub: qan qaraltsın, təhqir etsin, alçaldıcı sözlər işlətsin, insanlar arasında əsəbilik salıb, süni gərginlik yaratsın. Beləsinə deyirlər: yara sarımağı bacarmırsansa, onda kənara çəkil, heç olmasa, qəlb qırıb, ürək bulandırma!

Unutmaq olmaz ki, deyilən xoş söz insanı ruhən ucaldır. Söz insanı sağalmaz xəstəliyə sala da, o xəstəlikdən sağalda da bilər. Ailəmizə, övladlarımıza, iş yoldaşlarımıza qarşı sadə, səmimi olmağı, dediyimiz sözün qarşı tərəfdə hansı reaksiya doğura biləcəyini əvvəlcədən düşünməyi bacarmaq özü də bir xoşbəxtlikdir.
Zaman