Mikayıl Müşviq seirleri

[Sindy]

serelerin hamisi gozeldir,tesekkurler.

[fidan494]

[

[Damla1]

HƏYAT SEVGİSİ


Ah, mən gündən-günə bu gözəlləşən

İşıqlı dünyadan necə əl çəkim?

Bu yerlə çarpışan, göylə əllləşən

Dostdan, aşinadan necə əl çəkim?



Dönmə bir şəbnəmə yaz səhərində,

Könül, günəş kimi parla yerində!

Göylərin lacivərd ətəklərində

Gedən bu qovğadan necə əl çəkim?



Baxınız, dan yeri sökülmüş kimi,

Dostlar bir cəbhəyə tökülmüş kimi.

Uzaqdan-uzağa xam gümüş kimi

Ağaran səhradan necə əl çəkim?



Təbiət varlıdır, təbiət xəsis,

İşlədərkən onu, sən ey mühəndis,

Mən də qart daşlara verdiyim bu hiss,

Bu incə mənadan necə əl çəkim?



Bir yanda tərlanlar, dumanlı dağlar,

Bir yanda kəkliklər, ayna bulaqlar,

Bir yanda bülbüllər, çiçəkli bağlar,

Mən bu tamaşadan necə əl çəkim?



Həyat dedikləri bu keçməkeşdən,

Qəlbimdə, qanımda yanan atəşdən,

Gecədən, gündüzdən, aydan, günəşdən,

Bu əngin fəzadan necə əl çəkim?



Qarşımda dalğalı dərin bir ümman,

Ümmanı sarsıdır bir acı tufan,

Bəyaz köpükləri bir çiçək yapan

Şeirdən, xülyadan necə əl çəkim?



Ulduzlar fikrimin çırağbanıdır,

Bulud xəyalımın karıvanıdır,

Səma ki, hissimin aşiyanıdır,

Böylə bir səmadan necə əl çəkim?



Mehriban sevgilim qarşımda durdu,

Yenə şairliyim başıma vurdu,

Məndən məcnun kimi könül maraqla sordu:

-Bu saçı leyladan necə əl çəkim?



Xəzan acısına edib təhəmmül,

Gülün kölgəsində ötəndə bülbül,

- Həyat, həyat!- deyə çırpınır könül.

Könüldən, sevdadan necə əl çəkim?



Sən aldın aşını yeni hisslərdən,

Ey cavan qələmim, düşmə bəhərdən,

A dostlar, söyləyin, mən bu hünərdən,

Bu təbi valadan necə əl çəkim?

[Damla1]

Bulud qarşısında

Nə qaplamışsan göyü, sən ey bulud, xınca-xınc?!

Nədir ildırımında bu gurultu, bu çaxınc?!

Qaranlıqda sıyrılan hər şimşəyin bir qılınc.

Yetər, çaxma, ey bulut!

Mənə bir qədər sükut!



Həyəcan az deyildir onsuz da içərimdə,

Bu gənc fikirlərimdə, bu körpə hisslərimdə,

Səndən umacağım yox, dolaşıb üzərimdə

Yetər, çaxma, ey bulut!

Mənə bir qədər sükut!



Düşün, uzun qissədir bu gəncliyin qissəsi,

İstəməm gurultunu, mənim səsim mis səsi,

Nə bir qüvvət qayğısı, nə bir həyat qüssəsi.

Yetər, çaxma, ey bulut!

Mənə bir qədər sükut!



Dolaşma başucumda bir qara qüvvət kimi,

Aydın yoluma çıxma bir dərin zülmət kimi,

Güclüyəm, dəhşətliyəm mən əbədiyyət kimi.

Yetər, çaxma, ey bulut!

Mənə bir qədər sükut!

[Damla1]

Bir də Baxsan Mənə

Baxışın qəlbimi incitmişdir;
Bu baxışdan, bu duruşdan əl çək.
Bir də baxsan mənə, iş bitmişdir;
Bir də baxsan mənə, fikrim dönəcək.


Yenidən uyğusu qaçmış gecələr,
Sevgilər, fırtınalar başlanacaq.
Ayrılıqlar, qarışıq bilməcələr...
Yanacaq sıtmalı ruhum, yanacaq!

Bu baxışdan, bu duruşdan əl çək!
Yoxsa könlümdəki qızğın şimşək
Üstünə od sovurar hər yerdən.

Orda dur, burda dayan, hey bəklə,
Səni tale günəşim güdməklə
Keçməsin qorxulu vadilərdən.


1936

[dalgalar]

ANA

Ana dedim, ureyimde yanar odlar sachildi,
Ana dedim, bir urperish hasil oldu canimda,
Ana dedim, qarshimda bir gozel sehne achildi,
Ana dedim, feqet onu gormez oldum yanimda.

Ana, Ana!.. Bu kelmenin vurgunuyam ezelden,
Onu gozel anlatamaz dushunduyum satirlar.
Ana olmaz bize her bir "yavrum" deyen gozelden,
Chunki onun xilqetinde ayrica bir fusun var.

Bashqa alem yashamadim boyle gozel bichimde,
Onu kimse gozelliyin cilvesinde yaratmish,
Ana, ana... chichekli bir fidandir ki, ichimde,
Ta ezelden kok salaraq, ureyimde boy atmish.

O fidani be'zi vaqit istiyirem, cekerek
Qoparayim ureyimden, feqet onda varligim.
Sizildarken, sanki bir ses qopub ince ve titrek,
Bir lisanla soyleyir ki: - Mene deyme yazigim!

Cunki seni men besledim, men boyutdum, oxshadim,
Soylediyim sozler ki, var beshiyinin ustunde,
Oxudugum turkulerin kolgesidir, ovladim!
Mene mexsus vereqler var her kitabda, her dinde.

Ne dogru soz, yaziqlar ki, gormemishem onu men,
Diyorlar ki, Mushfiq, xeste bir tifildin, anani,
Baban kimi soyuq eller qucagin chekerken,
Yalniz aci feganlarin titredirdi her yani.

Indi mene her kes: - Anan, baban varmi? - soylese,
Deyirem ki, - Qapilmadim bir xulyaya, bir hisse -
Olan olmush, kechen kechmish, indi meni yashadan,
Bir muqeddes, bir semimi, emelim var tapdigim.

Inandigim bir qible var, o da her gun, her zaman,
Yorulmayan qollarimla, dushunerek yazdigim.
Bir alemdir, bir alem ki, semalari qipqizil,
Yuksekleri, alchaqlari, fezalari qipqizil.

Kimidir

Sevgilim əyninə yaşıl geyinmiş,
Sallanışı sərvi-çəmən kimidir.
Bu bənzətmə bir az üzdən olsa da,
Tamaşa görkəmi səmən kimidir.
Nə arzu eyləsən, könlümdə vardır,
Eşqimin səhəri bir ilk bahardır.
Ona könül verən nə bəxtiyardır,
Fikrim-hissim təzə gülşən kimidir.
Müşfiqin ürəyi yarpaqdan incə,
Titrəyir bir xəfif rüzgar əsincə,
Məşuqun ayağı haraya dəysə,
Orası aşiqə vətən kimidir.

Ona

Könül oğurlayan bir adı vardır,
Mələk deyil, amma qanadı vardır.
Siyah qaşlarının kölgəliyində
Daima çırpınır iki göyərçin.
Qonaraq könlümün budaqlarına,
Hər gün şeir oxuyurlar onlar mənimçin.
İndi öz-özümə inanmışam mən,
Nə qədər bəxtiyar insanmışam mən,
Saçları andırır zərrin suları,
Tökülüb axdıqca umuzlarına.
Oxşayır bədəni, bəyaz əndamı
Kölgədə bəslənmiş quzey qarına.
Amandır əsməsin tufan yelləri
Solar eşqimizin qönçə gülləri.

TELEFON SÖHBƏTİ

Sən məndən uzaqsan, mən səndən uzaq,
Uzaqdır sevimli gözlərin mənə.
Yaxındır telefon sayəsində bax,
Ürəkdən saçılan sözlərin mənə.
Ne üçün ruhlanmasın bu yeni şair,
Çapar gözləməyir canan elindən,
Çılğın arzuları eşqinə dair
Mərhəmət ummayır səba yelindən.
He bele qalmaz sabah bu ölkə,
Telfonda fikrimi açarkən sənə,
Həsrətlə baxdığım üzün də bəlkə
Uzaqdan-uzağa görünər mənə.
Məhəbbətin dərin, xəyalın dərin,
Nə çıxar sözlərə könlümü versəm?!
Əslinə varmaqçın bu söhbətlərin,
Nolur gözlərini telfonda görsəm?!
Məni inandırmaz yoxsa bu sözlər,
Az iş gəlməmişdir qərib başıma.
İstərəm ürəyin aynası gözlər
Açıb həqiqəti qoysun qarşıma.
He bele qalmaz sabah bu ölkə,
Telfonda fikrimi açarkən sənə,
Həsrətlə baxdığım üzün də bəlkə
Uzaqdan-uzağa görünər mənə.


SEVGİLƏR

Sevgi vardır ki, dodaqlarda açar güllerini,
Sevgi vardır ki, biraz qar kimi, ruzgar kimidir.
Sevgi vardır oxudur qelbi de bülbüllerini,
Bele bir sevgi menim ruhumu oxşar kimidir.
Sevgi vardır ki, uzaqdan bizə parlaq görünür,
Ona yaxlaşmayalım çünki o zülmətlə dolu.
Sevgi vardır ki, düşər yerlərə daim sürünür,
Elə bir sevgi də min dürlü xəyalətlə dolu.
Sevgi vardır ki, bahardan bizə güllər gətirir,
İçə zəqqum və zəhər, qoxlama, qəlbin qanayar.
Sevgi vardır üzü xoş, daxili bir qorxulu yar.
Sevgi vardır bizə çox dadlı əməllər gətirir,
Fəqət həpsində qaranlıq gecələr kölgəsi var.
Sevgilərdə qarışıq bilməcələr kölgəsi var.

Men Mikayil Müşviqin serlerini cox sevirem. Insallah sizde oxuyub beyenersiniz.

[Xeyallarim]

tesekkurler

[zeynalov_]

Cox sagolun, men montin_490