Allahın Ayələrinə Qarşı Mübarizə Aparan Insanlara Sevgi Bəsl

Allahın Ayələrinə Qarşı Mübarizə Aparan Insanlara Sevgi Bəsləməmək

[

Mö*mi*nin bü*tün də*yər öl*çü*lə*ri Qurana əsas*la*nır. Sev*gi də bun*lar*dan bi*ri*dir. Mö*min yal*nız Al*la*hı və Al*la*hın sev*dik*lə*ri*ni se*vir. Al*la*hın və mö*min*lə*rin düş*mən*lə*ri*nə qar*şı isə kin və nif*rət bəs*lə*yir. Bu, Al*la*hın Quran*da mü*əy*yən et*di*yi açıq və qə*ti hökm ol*maq*la bə*ra*bər əl*bət*tə ki, mö*min ima*nının sə*mi*mi nə*ti*cə*si ola*raq baş*qa cür hə*rə*kət et*məz. Bu, möminin duyduğu səmimi imandan irəli gələn hərəkətdir və o bunu sidq-ürəklə edir. İma*nı*nın də*rə*cə*si art*dıq*ca, onun Al*la*ha və mö*min*lə*rə duyduğu sev*gi his*si də ar*tır. Bu*na gö*rə də mö*mi*nin hət*ta ən ya*xınları üçün bu öl*çü*dən kə*nar an*la*yı*şa ma*lik ol*ma*sı müm*kün de*yil*dir. Ayə*də bu hal be*lə izah edi*lir:

“Al*la*ha və axi*rət gü*nü*nə ina*nan heç bir tay*fa*nın Al*lah və Onun Pey*ğəm*bə*ri əley*hi*nə çı*xan*lar*la - öz ata*la*rı, oğul*la*rı, qar*daş*la*rı, ya*xın qo*hum*la*rı ol*sa*lar be*lə - dost*luq et*di*yi*ni gör*məz*sən. On*lar elə kim*sə*lər*dir ki, Al*lah on*la*rın qəlb*lə*ri*nə iman yaz*mış və Öz dər*ga*hın*dan on*la*ra ruh (güc) ver*miş*dir...” (Mü*ca*də*lə su*rə*si, 22).

La*kin buna baxmayaraq bə*zən iman və İs*lam*la ye*nicə ta*nış olmağa başlayan in*san*lar*da keç*miş*də yaşadıqları yan*lış sev*gi və dost*luq an*la*yı*şları*nın da*vam et*mə*si mey*li ola bi*lər. Əsa*sən bi*lik ça*tış*maz*lı*ğın*dan və iman*la bağ*lı ba*xış*la*rın hə*lə tam ola*raq qəl*bə həkk edilməməsi səbəbindən irə*li gə*lən bu hə*rə*kə*tin nə qə*dər yan*lış ol*du*ğu Quran*da be*lə bil*di*ri*lir:

“Ey iman gə*ti*rən*lər! Nə mə*nim düş*mə*ni*mi, nə də özü*nü*zün düş*mə*ni*ni dost (və*li) tu*tun! On*lar si*zə gə*lən haq*qı in*kar et*dik*lə*ri hal*da, siz on*lar*la dost*luq edir*si*niz. Siz Rəb*bi*niz olan Al*la*ha iman gə*tir*di*yi*niz üçün on*lar Pey*ğəm*bə*ri və si*zi də yurd*la*rı*nız*dan çı*xar*dır*dı*lar. Əgər siz Mə*nim yo*lum*da və Mə*nim ri*za*mı qa*zan*maq uğ*run*da səy gös*tər*mək üçün çıx*mı*sı*nız*sa, Mə*nim düş*mən*lə*ri*mi dost tut*ma*yın. Siz on*lar*la giz*lin*də dost*luq edir*si*niz. Mən si*zin giz*li sax*la*dı*ğı*nız və aş*kar et*di*yi*niz hər şe*yi bi*li*rəm. Siz*dən kim bu*nu et*sə, o, şüb*hə*siz ki, haqq yol*dan az*mış*dır!” (Müm*tə*hi*nə su*rə*si, 1).

Ayə*də*ki bu açıq və qə*ti xə*bər*dar*lıq*dan son*ra hə*lə də əv*vəl*ki sev*gi an*la*yı*şı*nı da*vam et*di*rən, Qurana uy*ğun xa*rak*te*ri mə*nim*sə*mə*yən in*sa*nın ya*rı yol*da qalacağı bil*di*ri*lir. Əgər bu in*san müəyyən maraqları naminə mö*min*lə*rin ara*sın*da özü*nü tə*mi*zə çı*xar*ma*ğa ça*lış*sa belə, Al*lah bu*nu gec-tez ifşa edəcəkdir. Bir ayə*də be*lə bil*di*ri*lir:

“Yox*sa elə gü*man edir*si*niz ki, Al*lah içə*ri*niz*dən səy gös*tə*rən*lə*ri, Al*lah*dan, Onun Pey*ğəm*bə*rin*dən və mö*min*lər*dən baş*qa*sı*nı öz*lə*ri*nə dost tu*tan*la*rı ayırd et*mə*miş siz sər*bəst bu*ra*xı*la*caq*sı*nız? Al*lah nə et*dik*lə*ri*niz*dən xə*bər*dar*dır!” (Töv*bə su*rə*si, 16).
(məqalə harun yahya)