Allaha Müəyyən Olunmuş Vaxtlarda Həmd Etmək Və Onu Təsbih Et

Allaha Müəyyən Olunmuş Vaxtlarda Həmd Etmək Və Onu Təsbih Etmək

[

Həmd və təs*bih et*mək mö*mi*nin hə*ya*tı*nın bir his*sə*si*dir. Həmd (şükür) hər növ mədh, ucalt*ma və tərifə yal*nız Al*la*hın la*yiq ol*du*ğu*nu, təs*bih isə Al*la*hın ağı*la gə*lən hər cür qü*sur və səhv*dən uzaq ol*du*ğu*nu həm dil*də, həm də qəl*bən təs*diq et*mək*dir.

Həmd və təs*bi*hin yal*nız mö*min*lə*rin de*yil, bü*tün kai*na*tın iba*də*ti ol*du*ğu ayə*lər*də be*lə xə*bər ve*ri*lir:

“Yed*di göy, yer və on*lar*da olan*lar Al*la*hı təq*dis edir. Elə bir şey yox*dur ki, Al*la*ha tə*rif de*yib Ona şükür et*mə*sin, la*kin siz on*la*rın təq*di*si*ni an*la*maz*sı*nız, Al*lah hə*qi*qə*tən, hə*lim*dir, ba*ğış*la*yan*dır!” (İs*ra su*rə*si, 44).


«Göy gu*rul*tu*su Onun şə*ni*nə tə*rif*lər de*yir, mə*lək*lər də Al*la*hın qor*xu*sun*dan Onu öyüb mədh edir*lər...» («Rəd» su*rə*si, 13).

Na*maz qıl*maq ki*mi mü*əy*yən olun*muş vaxt*lar*da Al*la*hı təs*bih et*mək və Ona həmd et*mək də Quran*da bil*di*ri*lən əmrlərdəndir. Mö*min Al*la*hın əmr etdiyi mə*sə*lə*lər ara*sın*da öz fikrinə görə əhə*miy*yət*li*lik sı*ra*la*ma*sını apara bil*məz. Yə*ni, na*maz qıl*ma*ğı təs*bih et*mək*dən və ya oruc tut*ma*ğı zə*kat ver*mək*dən da*ha mü*hüm və ya əhə*miy*yət*siz he*sab edə bil*məz, Al*la*hın əmr*lə*ri*ni in*cə*li*yi*nə qə*dər ye*ri*nə ye*ti*rər. Al*lah in*sa*nı yal*nız Ona iba*dət et*mək üçün ya*rat*mış*dır. Al*la*hı Quran*da gös*tə*ri*lən beş vaxt*da, Al*la*hın is*tə*di*yi şə*kil*də təs*bih et*mək mö*mi*nin gün*də*lik hə*ya*tın*da ən mü*hüm və*zi*fə*lərin*dən bi*ri*dir. Sübh na*ma*zı və ikin*di vaxt*la*rın*da təs*bih*lə ya*na*şı, həm də həmd edil*mə*si ayə*lər*də xü*su*si ola*raq bil*di*ril*miş*dir.
(məqalə harun yahya)