Nüsret Kesemenli - Seni unutsam ...
Səni unutsam...
Mən səni unuda bilmirəm, axı
unutsam nələri unudam gərək
göylərə baxmışıq aylı gecədə
unutsam göyləri unudam gərək!
----
Dənizi unudum, ya dalğaları
xatirən yadımdan çıxaydı barı
payızda xəzanı, qışdasa qarı
baharda gülləri unudam gərək!
----
De necə unudum mən səni necə?
sevgi durna dəyil payızda köçə
yuxuma gəlirsən mənim hər gecə
ayları, illəri unudam gərək!
----
Sənin xəyalındır həsrətlə baxan
adındır hər saat qarşıma çıxan
qarışıb şəklinə gözümdən axan
yağışı, selləri unudam gərək!
----
Sinəmdə pəşiman ürəyim qaldı
uçdun əllərimdə lələyim qaldı
nələri itirib, bax nəyim qaldı
nələri, nələri unudam gərək!
Nüsrət Kəsəmənli
Nüsret Kesemenli - Deli bir ağlamaq keçir könlümden...
Nüsrət Kəsəmənli - Dəli bir ağlamaq keçir könlümdən...
Yüyürüb-yüyürüb dərə boyunca
Düşüm çəmən ustə qoy üzü quylu
Öpüm bu torpağı, öpüm doyunca
Üzümə üz qoysun hər soyuq daşı
Qoy şehə qarışsın gözümün yaşı
Qurumuş bulaqlar içir könlümdən
Dəli bir ağlamaq keçir könlümdən...
Könlünə dəydigim, incitdigim qız
Vuqar kölgəsində yatdığım bəsdir
Odlu yanağından su içdigim qız
Bu qədər günaha batdığım bəsdir
Daha dodaqların titrəməsin qoy
Mən sənin qarşında titrəyim, əsim
Səndən dünyaları istəmirəm yox
Məni bağışlasan bəsimdir bəsim
Can desən alışıb yana bilərəm
Dön desən yerimdə dona bilərəm
Indi bilmişəm ki ömür-gün gedir
ən gözəl hislərim köçür könlümdən
qayıt!
Sən ömrümə təzəlik gətir
Dəli bir ağlamaq keçir könlümdən...
Coxdandı qəbristana düşməyir yolum
O tənha məzarı ot basıb bəlkə
Mənim soyuqluğum, laqeydligim
Onun sinəsinə od basıb bəlkə
Bir daş var gözümün yaşına həsrət
Dayanıb o giley heykəli kimi
əlim torpağına- daşına həsrət
yıxılıb ustunə mən dəli kimi
ağlayam gərək!
O tənha məzarı torpaqdan üzüb
Ovcumun içində
saxlayam gərək!
Şöhrətin ustunə yüyürdükcə mən
Istəklər, arzular köçür könlümdən
Sevgi dünyasına büründükcə mən
Dəli bir ağlamaq keçir könlümdən...
Küləklər oynayır kənd evimizdə
Taleh baş götürüb apardı məni
Hörümcək tor qurub pəncərəmizdə
Həsrətim çırpınır o torda mənim
Yarasa boylanır uçur tavandan
Bükülmüş dirəklər çat-çat olubdur
Qorxudan dıvarın bağrı yarılıb
Qapılar çoxalıb dördqat olubdur
Gedim dıvarına yalvarım onun
Gedim qapıların qatı açılsın
Gedim mən sonuncu dirəyi olum
Tavanlar çinimə barı uçulsun
Daşı daş ustunə qoyum təzədən
Dəlisov küləklər əsir könlümdən
Elə kövrəlmişəm!
Bilmirəm nədən!
Dəli bir ağlamaq keçir könlümdən...
Nüsrət Kəsəmənli
Nüsret Kesemenli - Bu bizim Vetenimizdir
Nüsrət Kəsəmənli - Bu bizim Vətənimizdir
Xəritədə ac köpəklərin çeynədiyi,
Qoyun dərisinə bənzəyən.
Iynə kimi özü lüt,
Özgəliyi bəzəyən.
Ayağını itlər,
Yaxasını bitlər yiyən.
Bu bizim Vətənimizdir!
Azadlıq deməkdən,
yırtılan boğazıyla.
Cəhənnəm qışıyla,
Cənnət yazıyla.
Bol-bol ciblərə dolan,
Neftiylə, qazıyla.
Bu bizim Vətənimizdir!
Ağlamaqdan gözlərində yaş qalmadı.
Sabahını düşünməyə,
Bir ağıllı baş qalmadı.
Gələn vurdu, gedən vurdu,
Daş üstündə daş qalmadı.
Bu bizim Vətənizmizdir!
Qanlı köynəyi əyninə yapışıq,
O, yanıb, biz yanmışıq.
Vətən xarabaya dönəndən sonra qanmışıq.
Bu bizim Vətənimizdir!
Gecəsi zülmət,
Gündüzü qaranlıq.
Kədəri əbədi,
Sevinci bir anlıq.
Özü boyda qəbristanlıq.
Bu bizim Vətənimizdir!
Özü də bilmir hara tələsir,
Qələtini axtarır.
Hələ indi dilini, millətini axtarır.
Özü özünü öldürüb, öz çiyinində aparır.
Bu bizim Vətənimizdir!
Bəd günü ilə, xoş günü ilə,
Daim əli boş günü ilə,
Qaçqınıyla, köçkünü ilə
Bu bizim Vətənimizdir!
Nüsrət Kəsəmənli