Sustum! (çok özel şiirler)

• .
  
  .Sesli Dinle
  
  [
  
  
  Ey Dedim Sustum
  
  
  Yürüdüm
  yüreğimin yollarına sererek hıçkırıklarımı
  yağmur yağmur tomurcuklara yağdı gözyaşlarım
  en içli sevdalarla beslerken yüreğimi
  duygularımı aşkın denizine düşürdüm
  acılarki zemheri kadar karlı, bir yol gibi uzun
  kimseler görmesin diye
  gözlerimde sel sel taşan yalnızlığı
  kimseler duymasın diye sesimi
  ışık sızmayan bir bodrumun karanlığına gömdüm yüzümü
  ey dedim sustum
  hey dedim sustum
  ah dedim sustum
  vay dedim sustum
  unutsun yollar beni
  unutsun güvercinim
  
  öldüm
  kirletilmiş gökyüzüne savurarak hayallerimi
  yükleyip cesedimi yüreğimin ağrılarına
  kayboldum korkunç uğultusunda rüzgarların
  acının sevinçle kucaklaşacağı zamanlara saklamak için gözyaşlarımı
  bir yıldızın karanlığa gözkırptığı gecelere bıraktım anılarımı
  dertlerimi denizlere saldım ki; alıp götürsün uzak bir kıyıya gemiler
  
  Ey hayat kırgınım sana
  hüznüm yırtık gömlek gibi duruyor her gün sırtımda
  kırılgan bakışlarımda hüzün sızıyor aynalara her gece
  ne kimselere anlatacak bir öyküm var, mutlulukla başlayan
  ne de bir sevinç, gözlerimde bahar yeşili umutlar taşıyan
  suların ötesinde bir çiçek büker boynunu her akşam adı gül
  kokusu gül, rengi gül, gözyaşı gül, iki gözü iki çeşme
  mutsuz, avuntusuz ve suskun
  
  dudağında yitirdim şarkılarımı, şiirlerimi o aşkın
  ey dedim sustum
  hey dedim sustum
  ah dedim sustum
  vay dedim sustum
  unutsun yollar beni
  unutsun güvercinim
  
  ey gecelerinde kahrolduğum hayat
  sokaklarında sırılsıklam ıslandığım şehir
  artık bu yerlere sığamıyorum
  gökyüzünde katar katar turnalar göçüyor sılama
  turnalar gidiyor ben kalıyorum
  uyku tutmuyor geceleri
  yitik düşlerimin gölgesine sığınıyorum
  gölgeler gidiyor ben kalıyorum
  bilki göçmen hiç bir kuş uçamaz kanatları kırıksa
  
  hasretim ince bir yoldur yangınlara
  kırıldı kendime saklaya saklaya içimdeki gül
  tut ellerimden ikigözüm alıp beni sevinçlere götür
  vefasız dünyanın ihaneti bitirdi beni
  ardına saklanacak gölgemde yok
  
  sevinçler dağıtırken acılar toplayan bir çardak kuşuyum şimdi
  şimdi ömrüm, saçlarım kadar karlı ve puslu
  hüzünlü bir ırmaktır şimdi yanaklarımda yüreğime akan
  bilki artık hiç bir şey avutmuyor beni
  şefkatine sığındığım sıcak bir kucak bile
  ezilmiş gelinciklerin çığlığında gizledim sesimi ve gözyaşımı
  kırların ürperişi gibi dökülüyor dudağımda sözcükler
  hıçkırıklar boğazıma tıkanıp kalıyor her defasında
  her defasında dudağımda binlerce şiir kanıyor
  binlerce şiir yanıyor içimde her defasında
  
  ah yaralı güvercinim
  içime vurma kanatlarını
  ya topla git yaralı kanatlarını içimden
  ya gittiğin yere benide götür...
  
  kimse aldırmıyor artık sevdalara ah gönül
  duygular mı köreldi? biz mi yetimiz ah!
  acının ve aşkın kesiştiği yerde
  avcıların sarp kayalara sürdüğü iki ceylan gibi kaldık
  tutup kime anlatsak acıyan yanlarımızı
  yaralarımız ağıt olur uçar gökyüzünün boşluğuna
  
  yüreğimin içini sevgi ile doldurup yakmak geçiyor içimden
  ve savurmak küllerini her sabah seher yellerine
  kurtulmak için prangalardan
  bilirimki, yaşamak saralı bir sancıdır sancıyan yaralara
  ey dedim sustum
  hey dedim sustum
  ah dedim sustum
  vay dedim sustum
  unutsun yollar beni
  unutsun güvercinim
  
  ah yaralı güvercinim
  yüreğimin ince sızısı benim
  gidiyorum işte
  hep üşüdüğüm bu hayat sahnesınde
  gözlerimde iki yetimlik ah
  gidiyorum
  yolculuklara hüzün rengi veren şiirlerle
  kan rengi şarkılar bırakıyorum kalanlara
  gölgemde yok arkasına saklanayım
  
  sayki ben hiç ağlamadım, gülmedim
  hiç ateşe tutmadım yüreğimi
  tatmadım sevgiyi, acıyı, ihaneti
  sayki ben hiç doğmadım, yaşamadım, ölmedim
  
  yokum artık yokumsayın beni
  ölmüş gibi değil, hiç doğmamış gibi
  
  
  Nuri CAN

• 
  Ben Sustum Sen Anlat Dünyaya Acılarımı
  
  
  Uzun saçlı ateşlerde yandı hayallerim
  bu yüzden hangi dala tutunsam yapraklar üşüyor
  sonbahara düşüyor gölgem
  devrilmiş ağaçlar gibi duruyor boynum bu yüzden
  tutunduğum bütün dallar kırık
  bütün yollar tutulmuş
  ne yana dönsem deli rüzgar sarhoşluğu
  ne yana dönsem uçurum boşluğu
  bütün mevsimler sonbahar
  bütün ayrılıklar kar
  gelme ey yar
  ey sevdalı mevsimlerin yaralı kızı
  Gülbahar
  
  Ben uzak dağbaşlarında ürpererek açan papatyayım
  her koklayış bir sancı, her dokunuş bin acı
  hasret bulutları gözlerimde duman duman
  yağmur olur yağarım, sis olur ağarım uçurumlara
  her gece yıldızlarla dertleşirim
  rüzgarlara anlatırım acılarımı
  sulara, ırmaklara, söylerim özlemlerimi
  ve seni sevdiğimi
  kirpiklerimden süzülen damlalar sızlatır yüreğimi
  oturup ağlarım nisan yağmurları gibi...
  
  Ben uzak dağ başlarında açan yapayalnız bir papatyayım
  söyle ey rüzgarın sesi uçurumlar saklarmı yaraları
  çözülmüşüm, dağılmışım
  ne yana dönsem sonbahar
  ne yana dönsem uçurum yaraları
  şimdi başımda kar
  dalımda rüzgar
  gelme ey yar
  ey yar
  ey sevdalı mevsimlerin yalnız kızı
  Gülbahar
  
  Dört yanım riya
  dört yanım ihanet
  her gün bir kahpelik vurur beni sırtımdan
  bu yüzden dinmiyor kanaması kalbimin
  
  Susmak kırgınlıksa
  sustum işte ey yar
  bir dağbaşı ıssızlığı gibi sustum
  yüreğim baştan başa kahpeliklerin isyanında kor
  
  Gelirsen hüzünlerime gel, özlemlerime gel
  al sinene sar beni
  kirlenmemiş bir sevginin kundağına sar
  acılarımı acılarına kat
  
  ben sustum sen anlat dünyaya acılarımı ...
  
  
  
  Nuri CAN
  
  .

• .
  
  Sustum ve Gülümsedim..
  
  
  Sustum ve gülümsedim..
  bir çığlık kanıyor demedim,
  en derininde yüreğimin...
  
  Gülümsedim...
  gülümsedim ve sustum...
  içimdeki volkanları boğarak...
  
  Sustum ve gülümsedim..
  susturarak içimdeki sabır taşını
  hüznü yüzümde,
  acıyı gözlerimde toplayarak...
  
  Demedim kimselere
  bir çığlık kanıyor,
  en derininde yüreğimin...
  bilirim acının dili olmaz...
  
  Sustum!
  sadece sustum ve gülümsedim!
  bastırarak içimdeki depremleri...
  hançeri sadece kendime sapladım.
  sapladım ve sustum!...
  
  Görmedi kimse,
  kimselere göstermedim.
  içime akıttığım gözyaşlarımı...
  öldürdüm,
  ıslatmadan kirpiklerimi...
  
  Ama ağlamadığım hiç bir çiçek
  konuşmadığım hiç bir yıldız kalmadı
  bu şehrin parklarında...
  
  İnadına,
  açmadım yüreğimi kimselere
  kimselere ağlamadım, inadına
  hançeri sadece kendime sapladım.
  sapladım ve sustum!...
  sustum ve gülümsedim!...
  
  Sadece sustum ve gülümsedim!
  boğarak içimdeki dalgaları...
  kıyısız denizler gibi...
  
  Sadece sustum… sustum ve gülümsedim!...
  gülümsedim ve sustum içimdeki çocuğa!...
  açan çiçeğe, uçan kuşa, gökteki aya!...
  yüreğim kan ağlarken de gülümsedim.
  gülümsedim acılara, ihanetlere…
  gülümsedim baharlara!...
  yağmurlara,bulutlara
  rüzgarlara, sulara
  gülümsedim!...
  gülümsedi!..
  gülümse...
  gülüm...
  gülü...
  gül...
  
  
  Nuri CAN
  
  
  .

• Yoktun! Sustum
  
  
  
  Yoktun!
  sustum
  ve susmak kırgınlıksa
  sustum işte
  bir dağbaşı ıssızlığı gibi
  
  Sustum
  kilitlerimi kapadım sustum
  yaralarımı sardım sustum
  demedim kimselere
  bir çığlık kanıyor
  en derininde yüreğimin!
  
  Yolcuyum
  uzak
  çok uzaklardan geldim
  yorgunum
  ellerim boş, boynum bükük
  gözyaşı dolu heybemde
  kalbimi alıp getirdim sana
  ayrılıklarla delik deşik kalbimi
  bir şeyimde yoktu başka getirecek
  
  Dalımda güz türküleri
  koynumda ateş
  seni aradım kentin dar sokaklarında
  yapayalnız
  yorgun
  ve
  yaralı
  
  yoktun
  
  Çocuklara sordum ağladılar
  ırmaklara sordum çağladılar
  
  Çiçeklere sordum boyun büktüler
  ağaçlara sordum yaprak döktüler
  sığındığım kuşlar da uçtu gitti
  bir başıma kaldım ortalarda
  
  Senki yetim bir bahçede
  bir tomurcuktun hayatın kollarında
  çiçeklerin nazlısı, küskünüydün gönlümün
  bütün gün seni aradım
  yorgun
  yaralı
  ve
  yalnız
  acılı bir yel gibi
  dolaşıp durdum sokakları
  
  yoktun
  
  Pınarlara sordum akıp gittiler
  yıldızlara sordum bir bir söndüler
  sigaramı efkâr ettim savurdum gökyüzüne
  sonbahar sardı boynumu yaprak yaprak
  sonra yavaş yavaş bedenime girdi acı
  senden ne bir ses vardı, ne de bir nefes
  
  Gülüşünü, gözlerini, sesini takıp koluma
  vedalar bıraktığım durakta şiirler okudum
  aklımı yitirdiğimi sanıyordu bakalar,
  acıyan gözlerle bakıyordu herkes
  
  Sonra gözlerimi,
  ağlamaktan yorgun gözlerimi
  ulaşamayacağım uzaklara yolcu ettim
  kara trenlere mendil sallayarak.
  duygularımı bir vagona kilitleyip
  bin ah sürüp dudaklarıma
  sustum!
  ne kadar susulacaksa o kadar sustum
  
  ...
  İstedimki,
  kalbinin durduğu yer
  kalbimin durduğu yer olsun...
  
  
  Nuri CAN

• [list:4vzzq4v7]
  Susku
  
  
  Susku
  bir çığlık
  yürek içre
  incinmiş bir sözcük belki
  hasret yazılı bir şehirde
  sızı
  sızı
  diken
  diken
  biriken
  dil üzre
  
  
  susku
  bir şarkı belki
  sessiz bir tını
  kopuk bir keman telinde
  inim
  inim
  inleyen
  ilmek
  ilmek
  imleyen
  yalnızlığı
  yel üzre
  
  
  susku
  hüzün soluklu bir güz
  incelikleri kanayan
  göğüne küs yıldız
  son intiharını kusarken aşk
  gül üzre
  bütün imgeleri kırık ve yaralıdır
  dudağında gizlendiğimiz
  şiir gözlü kız
  
  
  ah ben
  acemi ve şaşkın
  çok geç farkettim
  bir ömrü yana yana tükettiğini aşkın
  ve sekerek geçtiğini
  iz
  iz
  duman
  duman
  kül üzre
  suya küs ateşe barışkın
  
  
  1992 Ankara
  
  
  Nuri CAN

[/list:u:4vzzq4v7]

• .
  
  [
  
  .

• Deli
  
  
  Deliyim ben,
  aykırı bir adamım yani,
  ait değilim bu kirli çağa
  istemediğim bir hayatın yamacında
  sırtımda acılar taşıyorum.
  yüreğimin içinde yaşıyorum hep
  tutunduğum dallar incecik,
  kırıldı kırılacak...
  
  Deliyim ben,
  yalnız ve yorgun
  herkesin acısından pay kaptım.
  sarıp ipek bir mendile kendi yaralarımı,
  içime attım.
  yalnız gülerken insanlar sevdi beni
  ağlarken ağlamadı kimse benimle
  kazandıklarımın yanında,
  yitirdiğim çok şey var hayatımda.
  ne bireysel olabildim ne de toplumsal
  yaşamı sorgulamadan,
  ve hep erteleyerek geçip gitti zaman...
  kendimi ihmal edip,
  başkaları için yaşadım hep...
  şiirler yazdım, resimler çizdim
  ağıtlar dizdim
  yine de kendimsizdim...
  dilimde ertelenmiş sözcükler kaldı
  başkalarının çizdiği yolda gidip geldim bir ömür
  
  Deliyim ben
  yüreğimde umut,
  gözlerimde tanımsız hüzün kırıkları taşıyorum.
  düşündüğüm hiç bir şeyi paylaşamadım
  düşüncelerim içimde saklı kaldı hep
  sıkışıp kaldım bildiklerim ile bilmediklerim arasında
  bir kelepçe gibi takıp kollarıma yalnızlığı
  sürülerin tuttuğu bir yolda,
  gidip geliyorum öylesine bir başıma
  aldırmadan gözyaşıma...
  
  
  Nuri CAN

:alqis: :alqis: super.