Dəniz yenə mən gəldim sənə...söz vermişdim axı sənə gələcəm deyə.yadındadır demişdin bir gün özünü tək hiss edərsən , mənim yanıma gəl..sənə dalğalarımı göstərəcəm ..onlar sənə tənhalığı unutduracaq deyə..Gəldim dəniz ..o söz verdiyin dalğalarını görmək üçün..o məni tənhalıqdan qutaracaq dalğalarını almağa gəldim...Mən çox dəyişdim bilirsənmi ? gülümseyen insandan əsər yoxdu ..Ama sen heç deyişmemisen..Yenə əvvəlki tək dalğalarını çılpaq qayalarda oynatmaqdan həzz alırsan ...o əvvəlki dənizsən ki , dibindəki yosunların saçlarını yolmasını
indi də görürəm ...

...Ama mən..çox dəyişdim dəniz!..qəzəbini içində boğub , saatlarla səbr etməyi bacaran insan artıq bir sözdən belə partlamaq dərəcəsindədir..hər kəsi sevən insan , artıq az qala hər kəsə nifrət dərəcəsindədir..əlini hər kəsə uzatmaqdan zövq alan insan, artıq bir gün biri bu əli qıracaq deyə qorxmaq dərəcəsindədir..görürsən çox dəyişmişəm..

Uşaqlıqda rəssam olmağı xəyal etmişdim..amma nədənsə qismətdə sözləri ipə düzmək varmış.həmişə səni təsvir etmək istəmişəm nədənsə..əslində səni təsvir etmək üçün bir rəng yetirmiş..Ama mən səni yüz min sözlə təsvir etməyə çalışdım həmişə...fırçam qələmim oldu...boyalarım sözlər.səni sözlərlə təsvir etmək , rənglərdən daha çətinmiş məgərsə..kaş rəssam olardım , səni daha rahat təsvir edə bilsəydim..dalğalarındakı qəzəbi sözlərlə ifadə edə bilmirəm ...bəlkə də rənglər olsaydı o kinli baxışları çırpılan qayalarda təsvir edə bilərdim..qayalara hər toxunuşunda , çıxan fəryadı rənglərlə yaratmaq da elə çətin olmazdı..ama bunu sözlərdə edə bilmirəm...sözlərlə oynamaq , rənglərlə oynamaqdan daha çətinmiş...