Gözələ baxmaq savabdırmı?

[Secde]

Çox istifadə edilən atalar sözlərimizdən biri də “Gözələ baxmaq savabdır!” atalar sözüdür. Bəli, gözələ və gözəl olan şeylərə düşünmək üçün baxmaq, həqiqətən savabdır. Lakin dövrümüzdəki fitnələrdən dolayı əgər “gözəl” kəlməsi naməhrəmə, açıq-saçıq geyinib gəzən qadınlara baxmaq mənasında işlədilərsə, təbii ki, sualımızın cavabı fərqli olacaqdır. Ümumimyyətlə, naməhrəmə baxmaq baxmanın tərzi və səbəbinə görə dəyişir. 1. Əgər yolda getdiyimiz zaman qarşımıza açıq-saçıq geyinmiş naməhrəm birisi çıxarsa, dərhal “Gözlərinizi haramdan qoruyun” ayəsini yadımıza salıb gözlərimizi başqa tərəfə çevirərək Allah qorxusundan diksinib tövbə etsək, bu baxışdan sonra göstərdiyimiz qətiyyət günahdan qorumaqla bizə savab qazandıra bilər. 2. Ancaq “Naməhrəmə birinci dəfə qeyri-ixtiyari olaraq baxmaq mübahdır” qaydasından sui-istifadə edərək “Madam ki, belə bir baxış mübahdır, elə isə ona başdan-ayağa baxım” düşüncəsinə görə hərəkət etmək isə günah qazandırır. 3. Şəhvətlə dolu sonrakı baxış isə haram olan baxışdır. Çünki bu baxışlar “Gözlərinizi haramdan qoruyun” ayəsinə ziddir. 4. Həmçinin, tanımaq məqsədilə bu və ya digər qadına, qıza baxmaq olar. Ancaq bu tip baxışın davamlılıq müddəti sözügedən ayəni nəzərə almaqla minimum səviyyədə olmalıdır ki, nəticədə günaha səbəb olmasın. “Puç olanı gözəl şəkildə təsvir etmək saf zehinəlri azdırır” qaydasına əsaslanaraq “düşünmə üçün baxmaq” xüsusuna toxunaq: “Gözəl” dedikdə ilk öncə ağlımıza naməhrəm olan şeylər deyil, təbii və halal olan şeylər gəlməlidir. Naməhrəmlər deyil!!! Düşünmə bu gözəlliklərdəki gizli mənaları və işarələri təsəvvür edərək onlar barəsində düşünmək, Allahın gözəl adlarının (əsmaül-hüsna) təcəllisini onlarda hiss etməkdir. Bu gözəlliklərin bəzilərinə daxildir: a) Qızılgül, qərənfil, nərgiz, bənövşə, zambaq və saymaqla bitməyən bütün digər çiçəklər gözəldir. b) Bahar fəsli, ağaclar, dağlar, göllər, çaylar, şəlalələr, dənizlər, meşələr və bütün mənzərələr gözəldir. v) Həyat, sağlamlıq, zövcə, övlad, nəvə, ailə, getdiyimiz yol, ölkəmiz, gecə, ulduzlar, ay, günəş, planetlər və bütün yaradılmışlar gözəldir. q) Bülbül, tutuquşu, tovuzquşu və digər bütün quşlar gözəldir. Dovşan, sincab, pişik, bəbir, pinqvin, zürafə, ceyran, kəpənək, arı və digərləri gözəldir. ğ) Albalı, portağal, çiyələk, qarpiz, ərik, şaftalı və digər bütün meyvələr gözəldir. e) Quran, hədislər, ilahi ruhlu məktublar, moizə, nəsihət və şirin söhbətləri dinləmək gözəldir. Quş səsləri, şırıl-şırıl axan çaylar gözəldir. d) Makro və mikro aləm gözəldir. Ağ Yol və bütün kainat gözəldir. Atom və daha kiçik zərrəciklər, molekullar, elementlər, maddələr, hüceyrələr, insan orqanizimi, ümumiyyətlə bütün insanlar mükkəmməl yaradılış formasına görə gözəldir. Saymaqla bitməyən bütün bu gözəlliklər ola-ola elə isə, bəs nə üçün nəfsani gözəlliklərə aldandığımızı dərk edə bilmirik?! Sual: bu gözəlliklərə baxıb Allahın gözəl adlarının təcəllisisni necə dərk edə bilərik? Bir çobanyastığı çiçəyinə baxsaq: 1. Çiçəyin əl-əlvan yerlərindəki gözəllik, rəng uyğunluğu və simmetriya dekorasiya, bəzəmə sənətini ifadə edir ki, bu da Allahın “müzəyyin” (ən gözəl şəkildə bəzəyən) sifətini təcəssüm etdirir. 2.Qara torpağın tərkibində olan müxtəlif ünsür və elementlər onları müvafiq şəkildə bitki hüceyrəsi halına gətirən, piqmentlərlə onları bəzəyən, onlara gözəl ətir bəxş edən, hüceyrələri bir yerə toplayıb belə bir gözəllik yarada bilən və bu gözəlliyi də hər mövsümdə hər bir qitədə milyonlarca nüsxə şəklində kainata təqdim edən Allahın “qadir” (hər şeyə qadir) sifətini əks etdirir. 3. Təkcə belə bir çiçəyi yaratmaq hər şeyi əhatə edən, mütləq, sərhədsiz bir elmin olmasını tələb edir ki, bu da Allahı “əlim” (hər şeyi bilən) sifətinə bir işarədir. 4. Belə bir çiçəyi yaratmaq üçün qabaqcadan bir lahiyənin hazırlanması şərtdir və bu zaman çiçək bizə Allahın “müsəvvir” (ən gözəl şəkildə təsvir edən) sifətindən xəbər verir. 5. Əgər bu çiçəyin üzərində onun cinsiyyəti xüsusunda bir arşdırma aparsaq, onda heç bir qüsur tapa bilməyəcəyik. Malayziyada bitən gül ilə Koreyadakı gül arasında heç bir fərq yoxdur. Türkiyədəki çobanyastığı ilə Çindəki çobanyastığı eyni olçüdədir. Bu, Allahın “bari” (hər bir şeyi qüsursuz yaradan) sifətinə dəlalət edir. 6. Hər bir çiçək (süni və kimyəvi maddələrin dəymədiyi güllər) gözəldir, təmizdir və burada Allahın “qüddus” (müqəddəslik, paklıq) sifəti təcəlli edir. 7. Bəzi çiçəklər bir çox böcəyin, quşun və heyvanın qidası, ruzisi mənbəyidir. Belə bir ruzinin verilməsi və onun hazırlanması Allahın “rəzzaq” (ruzi verən) və “rəbb” (tərbiyə edən, yetişdirib böyüdən) sifətlərini ifadə edir. 8. Çiçəklərin, xüsusilə də çobanyastığının bir çox xəstəliklərin dərmanı olduğunu bilirik. Bu da bizə mərhəməti tükənməyən rəbbimizin “şafi” (şəfa verən) sifətindən xəbər verir. 9. Hər bir çiçəyin öz cinsini və nəsilini qoruması üşün toxumlara ehtiyacının olduğunu bilirik. Bu isə Allahın “hafiz” (layiqli şəkildə mühafizə edən) sifətinə dəlalət edir. “Gözələ baxmaq savabdır!” atalar sözündəki “gözəl” və “ baxmaq” yuxarıda bildirdiyimiz mənada olarsa, əlbəttə ki, bunda savab vardır. Üstəlik bu dediklərimiz o qədər savab qazandırır ki, belə gözəlliklərə düşünərək bir saat tamaşa etmək, onların mənalarını dərk etmək bəlkə də bizə bir il davamlı olaraq edilən nafilə ibadətinin savabını qazandıra bilər. “Bir saatlıq düşünmə min illik ibadətdən xeyirlidir”(Əbu Hamid əl-Qəzali. Ehya ülum əd-Din. Cild IV. səh. 409; əl-Heysəmi. Zəvaid. 178). Həqiqətən də halal olan zövqlər və ləzzətlər insana kifayət edər. Bu səbəbdən harama girməyə heç bir ehtiyac yoxdur.

[kombat80]

30. (Ya Rəsulum!) Mömin kişilərə de ki, gözlərini haram edilmiş şeylərdən çevirsinlər (naməhrəmə baxmasınlar), ayıb yerlərini (zinadan) qorusunlar (və ya örtülü saxlasınlar). Bu onlar üçün (ədəb-ərkan, təmizlik baxımından) daha yaxşıdır. Şübhəsiz ki, Allah onların nə etdiklərindən xəbərdardır!.
31. Mömin qadınlara de ki, gözlərini haram buyurulmuş şeylərdən çevirsinlər (naməhrəmə baxmasınlar), ayıb yerlərini (zinadan) qorusunlar (və ya örtülü saxlasınlar); öz-özlüyündə görünən (əl, üz) istisna olmaqla, zinətlərini (zinət yerləri olan boyun, boğaz, qol, ayaq və s. naməhrəmə) göstərməsinlər; baş örtüklərini yaxalarının üstünə çəksinlər (boyunları və sinələri görünməsin); zinət yerlərini ərlərindən, yaxud öz atalarından, yaxud ərlərinin atalarından (qayınatalarından), yaxud öz oğullarından, yaxud ərlərinin oğullarından, yaxud öz qardaşlarından, yaxud qardaşlarının oğullarından, yaxud bacılarının oğullarından, yaxud öz (müsəlman) qadınlarından, yaxud sahib olduqları (müşrik) cariyələrdən, yaxud kişiliyi qalmamış (onlarla birlikdə yemək yeyən) xidmətçilərdən, yaxud qadınların məhrəm yerlərini hələ anlamayan uşaqlardan başqasına göstərməsinlər; gizlətdikləri bəzək şeylərini (xalxallarını) göstərmək üçün ayaqlarını (yerə və ya bir-birinə) vurmasınlar. Ey möminlər! Hamınız Allaha tövbə edin ki, nicat tapasınız! (Mətləbinizə çatasınız!) (ƏN NUR Surəsi)

[suzi333]

Güzel nedir, güzel kimdir, güzel kime göredir, güzel kimin içindir? Güzel, nefsin hoşlandığı nesne midir? Yoksa güzel, kalbin akl-ı selimle marifet ve ilim devşirdiği şey midir? Başlıkta sorduğumuz soruyu bu sorular çerçevesinde ele almamız gerekir.
Bunlardan birincisi kötülüğü emreden nefsin güzeli, ikincisi kalbin ve gönlün güzelidir. Birincisinde nefis, gördüğü güzele kendi hesabına bakar ve çirkinleştirir. İkincisinde kalp ve gönül, gördüğü güzele Allah hesabına bakar ve daha da güzelleştirir.

Birincisinde nefsin çıkış noktası kendi açısıdır, niyeti ve nazarı kendi zevkidir ve sınırsız arzularıdır. Burada göz bir tahrik âleti derecesine inmiştir. Bu bakışta hayır yoktur. Bu bakış şükürsüzdür, nankörcedir; bundan dolayı haramdır. Namahrem açık da olsa, örtülü de olsa, güzel de olsa, çirkin de olsa, ona nefis hesabına bakmak haramdır.

İkincisinde kalbin ve gönlün çıkış noktası, niyeti ve nazarı Allah’ın sonsuz güzelliğine ulaşmaktır; yaptığı iş ilim, marifet ve şükürdür. Gayesi Allah’ın rızasını tahsildir. Üstad Bediüzzaman’a göre, burada göz, her şeye gözün yaratıcısı hesabına bakar, her şeyi güzel görür, büyük kâinat kitabının okuyucusudur, Allah’ın sanat mucizelerinin bir seyircisidir ve yeryüzü bahçesindeki rahmet çiçeklerinin mübarek bir arısıdır. (Sözler, 6. Söz, s. 55)
Bu ikinci yaklaşımda her şey güzeldir. Bu bakışta lütuf da güzeldir, kahır da güzeldir. Huzur da güzeldir, bela da güzeldir. Göz, Kur’an gibi, “Allah her şeyi güzel yaratmıştır” (Secde, 32/7) der, her tecellide güzellik arar, güzellik bulur. Allah’ın isimlerinin ve sıfatlarının eserlerini büyük bir saadet ve huzur içinde izler, görür.
Bu bakışta kalp Bediüzzaman gibi, “Melekutiyet (eşya ve hadiselerin iç yüzü) ve hakikat itibariyle her şey şeffaftır, güzeldir” (Sözler, 22. Söz, s. 393) der, Allah’ın isimlerinin tecellilerinden ilim, marifet ve şükür balı toplar. Gönül, bu bakışta İbrahim Hakkı gibi her tecelli için, “Görelim Mevlâ’m neyler, neylerse güzel eyler!” der, Cenab-ı Hakk’ın tasarruflarına teslim olur.

Nefis hesabına namahreme bakmak sevap değil, günahtır. Nikâhımız altında olan güzele ya da bakışı haram olmayan yaratılış, fıtrat ve tabiat güzelliklerine Yaratıcı hesabına bakmak ise sevaptır.
Kur’an, haram bakışı “hâinete’l-a’yün/gözlerin ihaneti” sözüyle ifade eder. Cenab-ı Allah şöyle buyurur: “Allah gözlerin ihanetini de bilir, gönüllerin sakladığını da...” (Mü’min, 40/19)

Gözlerin ihaneti ifadesi, Kur’an’ın eşsiz dilinde, gözlerin gizlice harama kayması demektir. Burada nefs-i emmare, birer kudret harikası olan gözleri kendi hesabına kullanıyor. O iki inci tanesini harama yönlendiriyor.
Oysa bu esnada gözlerin haram noktaya kayıp gidişini Allah görmektedir. Nefs-i emmare ise, Allah’ın, gözlerin bakışını görüyor olduğunu ya nazara almıyor ya da unutuyor. Kur’an buna “gözlerin ihaneti” diyor.

[Damla1]

Güzel nedir, güzel kimdir, güzel kime göredir, güzel kimin içindir? Güzel, nefsin hoşlandığı nesne midir? Yoksa güzel, kalbin akl-ı selimle marifet ve ilim devşirdiği şey midir? Başlıkta sorduğumuz soruyu bu sorular çerçevesinde ele almamız gerekir.
Bunlardan birincisi kötülüğü emreden nefsin güzeli, ikincisi kalbin ve gönlün güzelidir. Birincisinde nefis, gördüğü güzele kendi hesabına bakar ve çirkinleştirir. İkincisinde kalp ve gönül, gördüğü güzele Allah hesabına bakar ve daha da güzelleştirir.

Birincisinde nefsin çıkış noktası kendi açısıdır, niyeti ve nazarı kendi zevkidir ve sınırsız arzularıdır. Burada göz bir tahrik âleti derecesine inmiştir. Bu bakışta hayır yoktur. Bu bakış şükürsüzdür, nankörcedir; bundan dolayı haramdır. Namahrem açık da olsa, örtülü de olsa, güzel de olsa, çirkin de olsa, ona nefis hesabına bakmak haramdır.

İkincisinde kalbin ve gönlün çıkış noktası, niyeti ve nazarı Allah’ın sonsuz güzelliğine ulaşmaktır; yaptığı iş ilim, marifet ve şükürdür. Gayesi Allah’ın rızasını tahsildir. Üstad Bediüzzaman’a göre, burada göz, her şeye gözün yaratıcısı hesabına bakar, her şeyi güzel görür, büyük kâinat kitabının okuyucusudur, Allah’ın sanat mucizelerinin bir seyircisidir ve yeryüzü bahçesindeki rahmet çiçeklerinin mübarek bir arısıdır. (Sözler, 6. Söz, s. 55)
Bu ikinci yaklaşımda her şey güzeldir. Bu bakışta lütuf da güzeldir, kahır da güzeldir. Huzur da güzeldir, bela da güzeldir. Göz, Kur’an gibi, “Allah her şeyi güzel yaratmıştır” (Secde, 32/7) der, her tecellide güzellik arar, güzellik bulur. Allah’ın isimlerinin ve sıfatlarının eserlerini büyük bir saadet ve huzur içinde izler, görür.
Bu bakışta kalp Bediüzzaman gibi, “Melekutiyet (eşya ve hadiselerin iç yüzü) ve hakikat itibariyle her şey şeffaftır, güzeldir” (Sözler, 22. Söz, s. 393) der, Allah’ın isimlerinin tecellilerinden ilim, marifet ve şükür balı toplar. Gönül, bu bakışta İbrahim Hakkı gibi her tecelli için, “Görelim Mevlâ’m neyler, neylerse güzel eyler!” der, Cenab-ı Hakk’ın tasarruflarına teslim olur.

Nefis hesabına namahreme bakmak sevap değil, günahtır. Nikâhımız altında olan güzele ya da bakışı haram olmayan yaratılış, fıtrat ve tabiat güzelliklerine Yaratıcı hesabına bakmak ise sevaptır.
Kur’an, haram bakışı “hâinete’l-a’yün/gözlerin ihaneti” sözüyle ifade eder. Cenab-ı Allah şöyle buyurur: “Allah gözlerin ihanetini de bilir, gönüllerin sakladığını da...” (Mü’min, 40/19)

Gözlerin ihaneti ifadesi, Kur’an’ın eşsiz dilinde, gözlerin gizlice harama kayması demektir. Burada nefs-i emmare, birer kudret harikası olan gözleri kendi hesabına kullanıyor. O iki inci tanesini harama yönlendiriyor.
Oysa bu esnada gözlerin haram noktaya kayıp gidişini Allah görmektedir. Nefs-i emmare ise, Allah’ın, gözlerin bakışını görüyor olduğunu ya nazara almıyor ya da unutuyor. Kur’an buna “gözlerin ihaneti” diyor.

valla Meşedi İbad demişken "tarixi nadiri " yariya qeder oxudum ama senin dediklerini tam anlamadim: İndi baxim gözele yoxsa yox ? qisa konkret de mene. ne olar?

[suzi333]

biz seninle emeliyata girib çıxag,ondan sonra sen mene bax, men de sene Kuran buna gözün ihaneti deyir...

[Damla1]

biz seninle emeliyata girib çıxag,ondan sonra sen mene bax, men de sene Kuran buna gözün ihaneti deyir...

Ama ne deyişecek ki? sen mene bax men sene ? ne olsun ki? İndide baxsaq emeliyyatdan sorada deyişen hec ne olmayacaq

[suzi333]

biz seninle emeliyata girib çıxag,ondan sonra sen mene bax, men de sene Kuran buna gözün ihaneti deyir...

Ama ne deyişecek ki? sen mene bax men sene ? ne olsun ki? İndide baxsaq emeliyyatdan sorada deyişen hec ne olmayacaq

emeliyatdan sonra güzel olacağıg,sevabdır daaa

[Damla1]

biz seninle emeliyata girib çıxag,ondan sonra sen mene bax, men de sene Kuran buna gözün ihaneti deyir...

Ama ne deyişecek ki? sen mene bax men sene ? ne olsun ki? İndide baxsaq emeliyyatdan sorada deyişen hec ne olmayacaq

emeliyatdan sonra güzel olacağıg,sevabdır daaa

Gedek onda . Dur hele emeliyyata en azi 30 il var. ne olub bize ki ya Biz indide gözelik

[suzi333]

SEN ELE DEYİRSENSE,DEMEK ELEDİR AMA 30 İLE YA NASİB...