Səbr Etmək



Hə*ya*tı*nı İs*la*ma uy*ğun şə*kil*də qur*maq və bu hə*yat tərzi ilə üst-üstə düşməyən dav*ra*nış*lar*dan özü*nü uzaq tut*maq mö*mi*nin ger*çək*ləş*di*rə bi*lə*cə*yi iba*dət*dir. Bu barədə qə*tiyyətli ol*maq, gü*zəş*tə get*mə*mək və za*ma*nın yo*ru*cu tə*si*rin*dən qo*run*maq üçün səbr etmək lazımdır.

Bu sə*bəb*dən səbir və dö*züm anlayışları fərqlidir. Dö*züm, müəyyən sı*xın*tı və kə*dərə tab gətirməkdir. Hal*bu*ki mö*mi*nin ma*lik ol*du*ğu səbir anlayışı fərq*li*dir; səbir edən mö*min ba*şı*na gə*lən sı*xın*tı*la*ra gö*rə qəm çək*məz, ək*si*nə, Al*la*ha olan ya*xın*lı*ğı da*ha da ar*tar və do*la*yı*sı i*lə se*vin*ci, hə*yə*ca*nı və şöv*qü da*ha da yük*sək olar. Qu*ra*nın bir çox ayə*sin*də səbr etmək əmr edil*miş*dir:

«Sən səbr et. Şüb*hə*siz ki, Al*la*hın və*di haq*dır. Qoy qə*ti inan*ma*yan*lar sə*ni səni etinasızlığa sövq etməsinlər.!» («Rum» su*rə*si, 60).

« Ey iman gətirənlər! Səbir edin, dözümlü olun, (sərhəd boyu) növbə ilə keşik çəkin və Allahdan qorxun ki, bəlkə nicat tapasınız!» («Ali-İm*ran» su*rə*si, 200).

«Səbir et. Sə*nin səbir et*mə*yin yal*nız Al*la*hın kö*mə*yi*lə*dir. On*lar*dan öt*rü kə*dər*lən*mə və qur*duq*la*rı hiy*lə*lə*rə gö*rə də ürə*yi*ni qıs*ma!» («Nəhl» su*rə*si, 127).

Al*lah mö*min*lə*rin səbir yo*lu ilə sı*na*na*caq*la*rı*nı be*lə bil*dir*miş*dir:

«And ol*sun ki, Biz içə*ri*niz*də*ki mü*ca*hid*lə*ri və səbir edən*lə*ri ayırd edə bil*mək üçün si*zi im*ta*ha*na çə*kə*cək və si*zə da*ir xə*bər*lə*ri də yox*la*ya*ca*ğıq» («Mu*həm*məd» su*rə*si, 31).



«Əl*bət*tə, siz ma*lı*nız və ca*nı*nız*la im*ta*han edi*lə*cək*si*niz. Siz*dən əv*vəl ki*tab ve*ril*miş kim*sə*lər*dən və şə*rik qo*şan*lar*dan bir çox əziy*yət*li söz*lər eşi*də*cək*si*niz. Əgər səbir edib Al*lah*dan qorx*sa*nız, əl*bət*tə, bu, məq*sə*də mü*va*fiq iş*lər*dən*dir» («Ali-İm*ran» su*rə*si, 186).

Səbir in*kar*çı*la*ra qar*şı qa*za*nı*la*caq uğu*run da aça*rı*dır. Səbir et*dik*lə*ri*nə gö*rə Al*lah mö*min*lə*rin gü*cü*nü ar*tı*rır:

«…Ara*nız*da yüz səbir*li ki*şi ol*sa, iki yüz nə*fə*rə, min ki*şi ol*sa, iki min nə*fə*rə Al*la*hın iz*ni*lə qə*lə*bə ça*lar. Al*lah səbir edən*lər*lə*dir!» («Ən*fal» su*rə*si, 66).

«Al*la*ha və Onun Pey*ğəm*bə*ri*nə ita*ət edin. Bir-bi*ri*niz*lə çə*kiş*mə*yin, yox*sa qor*xub zə*if*lə*yər və güc*dən dü*şər*si*niz. Səbir edin, çün*ki Al*lah səbir edən*lər*lə*dir!» («Ən*fal» su*rə*si, 46).

Səbir Al*la*hın ri*za*sı*nı və cən*nə*ti*ni qa*za*na bil*mək üçün gös*tə*ri*lə*cək ən önəm*li xü*su*siy*yət*lər*dən bi*ri*dir. Qu*ran*da mö*min*lə*rin tə*ri*fi ve*ri*lər*kən «On*lar səbir edən*lər və Rəbb*lə*ri*nə tə*vək*kül edən*lər*dir» de*yil*miş*dir («Nəhl» su*rə*si, 42). Möv*zu*nun önə*mi baş*qa ayə*lər*də be*lə vur*ğu*la*nır:

«… Səbirli olanlara etdikləri yaxşı əməllərə görə mükafatlarını verəcəyik.!» («Nəhl» su*rə*si, 96).

«Məhz be*lə*lə*ri səbir et*dik*lə*ri*nə gö*rə cən*nət gu*şə*si ilə mü*ka*fat*lan*dı*rı*la*caq, ora*da eh*ti*ram*la, sa*lam*la qar*şı*la*na*caq*lar» («Fur*qan» su*rə*si, 75).

«Son*ra da iman gə*ti*rən və bir-bi*ri*nə səbir töv*si*yyə edən, mər*hə*mət töv*si*yyə edən kim*sə*lər*dən ol*maq*dır!» («Bə*ləd» su*rə*si, 17).

Mö*min*lər dua*la*rın*da da Al*lah*dan səbir di*lə*yir*lər:

«Ey Rəb*bi*miz, bi*zə bol*lu səbir və di*zi*mi*zə qüv*vət ver! Bi*zə ka*fir qövm üzə*rin*də qə*lə*bə qa*zan*dır!» («Bə*qə*rə» su*rə*si, 250).
(məqalə harun yahya)