Quran Oxunanda Susaraq Onu Dinləmək Fərzdir !



«Quran oxu*nan za*man onu din*lə*yin və su*sun ki, si*zə rəhm olun*sun!» («Əraf» su*rə*si, 204).

Ayə*də qə*ti şə*kil*də ifa*də edil*di*yi ki*mi, Quran oxu*nar*kən su*sa*raq onu din*lə*mək yal*nız gö*zəl bir dav*ra*nış for*ma*sı de*yil, ey*ni za*man*da Al*la*hın fərz qıl*dı*ğı əməl*dir. Ayə*nin ar*dın*da da ifa*də edil*di*yi ki*mi, bu əm*rə göstərilən diq*qət* mö*min*lə*rə rəhm olunmasına sə*bəb ola bi*lə*r.

Quran Al*la*hın sö*zü*dür. Bu*na gö*rə də Al*la*ha gös*tə*ril*mə*li olan haşyət, yəni qor*xu do*lu hörmət Al*la*hın sö*zü*nə qar*şı da gös*tə*ril*mə*li*dir. Bu hörmətin ilk mər*hə*lə*si isə Al*la*hın sö*zü*nü eşit*di*yi za*man su*sub, o sö*zə qu*laq as*maq*dır. Quran is*tər ərəb, is*tər*sə də türk di*lin*də və ya baş*qa dil*lər*də oxun*du*ğu za*man ona hə*min hör*mə*tin gös*tə*ril*mə*si əsas şərt*dir.

Hər in*sa*nın fərq*li iş*lər*lə məş*ğul ol*du*ğu və heç ki*min din*lə*mə*di*yi bir şə*ra*it*də xə*bər ver*mə*dən Al*la*hın ayə*lə*ri*ni oxu*maq, in*san*la*rın is*tə*mə*dən bu ayə*nin hök*mü*nə tabe ol*ma*la*rı*na sə*bəb ola bi*lər. Bu*na gö*rə də la*zım olan şə*rai*ti ya*rat*ma*dan, Al*lah kə*la*mı*nı oxu*maq məq*bul dav*ra*nış de*yil.

Hər in*san bir iş*lə məş*ğul ol*du*ğu və heç ki*min din*lə*mə*di*yi hal*da, Quranın ka*set və ya ra*dio*dan oxu*dul*ma*sı bə*zi ca*hil dai*rə*lə*rin nə*zə*rin*də mü*hüm bir iba*dət və təq*va əla*mə*ti sa*yı*lır. Hal*bu*ki Quran hör*mət*lə, hər bir kəl*mə*si qəl*bən diq*qət*lə din*lə*ni*lə*cək, yad*da sax*la*nı*la*caq, üzə*rin*də dü*şü*nü*lüb nə*si*hət alı*na*caq və ye*ri*nə ye*ti*ri*lə*cək «üs*tün və şə*rəf*li» söz*dür.
(məqalə harun yahya)