Quran Oxuyarkən Şeytandan Allaha Sığının!



Al*lah bir sınaq olaraq şey*ta*nı in*san*la*rın dü*şün*cə*lə*ri*nə giz*li təl*qin*lər edən xü*su*siy*yət*də ya*ra*dıb. Bu təl*qin də in*san*la*rın iman də*rə*cə*lə*ri*nə gö*rə də*yi*şir. Şey*ta*nın in*kar*çı*lar qar*şı*sın*da hər is*tə*di*yi*ni et*di*rə*cək bir qüv*və*si ol*du*ğu hal*da, sə*mi*mi mö*min*lə*rin ima*nı*na zə*rər ve*rə bi*lə*cək heç bir qüv*və*si və tə*si*ri yox*dur («Hicr» su*rə*si, 39-40). La*kin şey*ta*nın Al*la*hın xa*lis qul*la*rı*nı az*dır*maq qabiliyyətinə tam malik ola bilməsədə, o, in*san*la*rın nə*zər*lə*ri*ni ya*yın*dır*maq, unut*qan*lıq ver*mək, diq*qət*lə*ri*ni top*la*ma*ğa im*kan ver*mə*mək ki*mi zə*rər*lər ver*mə*yə ça*lı*şır. Şüb*hə*siz ki, şey*ta*nın tə*si*ri ilə hə*rə*kət edən in*san*lar öz söz*lə*ri, da*nı*şıq*la*rı, dav*ra*nış və hə*rə*kət*lə*ri ilə mö*min*lə*ri na*ra*hat edir*lər. Bu*nun ki*mi şey*tan da özü*nün gö*rün*məz*li*yi ilə bu cür na*ra*hat*lı*ğı ver*mə*yə ça*lı*şır. Bununla da şeytan möminlərin dü*şün*cə*lə*rini məş*ğul edib diq*qət*lə*rini ya*yın*dı*rmaqla onların xe*yir*li əməl*lə*ri*nə ma*ne ol*maq is*tə*yir.

Şey*ta*nın bəhs et*di*yi*miz bu üsul*la çat*maq is*tə*di*yi məq*səd*lər*dən bi*ri də mö*min*lə*rin Al*la*hın söz*ü olan Quranı oxu*yub dərk et*mə*lə*ri*nin və on*dan gö*zəl şə*kil*də is*ti*fa*də et*mə*lə*ri*nin qar*şı*sı*nı al*maq*dır. Çün*ki mö*min*lər Quran va*si*tə*si*lə ən doğ*ru yo*lu ta*pır. Şey*ta*nın ye*ga*nə məq*sə*di isə mö*min*lə*ri doğ*ru yol*dan az*dır*maq*dır. Bu*na gö*rə də şeytan on*la*rın Quranı dərk et*mə*mə*lə*ri*ni, səhv an*la*ma*la*rı*nı, hət*ta müm*kün ol*du*ğu qə*dər Quran*dan uzaq*laş*ma*la*rı*nı ar*zu*la*yır.

Al*lah şey*ta*nın bu hə*rə*kə*ti*nin mü*qa*bi*lin*də mö*mi*nin Ona sı*ğın*ma*sı*nın va*cib ol*du*ğu*nu bil*dir*miş və bu*nu bir hökm ki*mi mö*min*lə*rə fərz qıl*mış*dır:

«Quran oxu*maq is*tə*di*yin za*man mə*lun şey*tan*dan Al*la*ha sı*ğın!» («Nəhl» su*rə*si, 98).

Al*lah Ona ina*nıb gü*və*nə*rək be*lə dav*ra*nan in*san*la*ra şey*ta*nın heç bir zə*rər ve*rə bil*mə*yə*cə*yi*ni son*ra*kı ayə*də aşağıdakı kimi bil*di*rir:

«Hə*qi*qə*tən, iman gə*ti*rib yal*nız öz Rəb*bi*nə tə*vək*kül edən*lə*rin üzə*rin*də şey*ta*nın heç bir hök*mü yox*dur!» («Nəhl» su*rə*si, 99).
(məqalə harun yahya)