Quranı yax*şı bi*lən zə*ka*lı və təc*rü*bə*li bir in*san baş*qa*la*rı*nın din*lə bağ*lı səhv və nöqsan*la*rı*nı ən ki*çik in*cə*li*yi*nə qə*dər dü*zəl*də, bu mə*sə*lə*də on*la*ra nə*si*hət ve*rə, xə*bər*dar*lıq edə bi*lər. Bu, müs*bət bir hal*dır, la*kin bu, in*sa*na hə*min səhv və gü*nah*la*rı özü*nün də et*mə*si*nə haqq qa*zan*dı*ra bil*məz. Ək*si*nə, in*san baş*qa*la*rı*na ver*di*yi nə*si*hət*dən özü də ib*rət al*ma*lı və hə*min səhv*lə*ri et*mə*mə*yə diq*qət ye*tir*mə*li*dir. Yox*sa baş*qa*la*rı*na ver*di*yi nə*si*hət əcr de*yil, axi*rət*də onun əley*hi*nə bir də*lil ki*mi çı*xar.
Baş*qa*sı*nın səh*vi*ni üzə çı*xa*ra bi*lən bir in*sa*nın ey*ni səh*vi öz nəf*sin*də üzə çı*xa*ra bil*mə*mə*si ki*mi bir hal müm*kün de*yil. Əl*bət*tə, o, öz səhv*lə*ri*ni və gü*nah*la*rı*nı da bi*lir. Bu isə onun qey*ri-sə*mi*mi ol*du*ğu*nu gös*tə*rir. Mə*sə*lən, ya*lan*çı bi*ri*nin in*san*la*rı doğ*ru*lu*ğa, ri*ya*kar bi*ri*si*nin in*san*la*rı sə*mi*miy*yə*tə, na*maz qıl*ma*yan bi*ri*si*nin isə in*san*la*rı na*maz qıl*ma*ğa ça*ğır*ma*sı çox bö*yük qey*ri-sə*mi*mi*lik və iki*üz*lü*lük*dür. Yu*xa*rı*da*kı ayə*nin so*nun*da be*lə in*san*la*rın « mə*gər ba*şa düş*mür*sü*nüz?» söz*lə*ri ilə xə*bər*dar edil*mə*lə*ri də, de*dik*lə*ri*nin ən əv*vəl öz*lə*ri*nin ye*ri*nə ye*tir*mə*lə*ri*nin la*zım ol*du*ğu*nu bil*di*rir.
Be*lə iki*üz*lü hə*rə*kət*lə*rin əsa*sı*nı in*san*lar üzə*rin*də mə*nə*vi üs*tün*lük əl*də et*mək, hör*mət edi*lən, çə*ki*ni*lən, sö*zü din*lə*ni*lən, sö*zü*ke*çən bir in*san ol*maq ki*mi Quran*dan kə*nar az*ğın dü*şün*cə*lər təş*kil edir. Əl*bət*tə, be*lə dav*ra*nan in*sa*nın əsas məq*sə*di Al*la*hın hökm*lə*ri*nin, di*nin ma*raq*la*rı*nın qo*run*ma*sı, ba*ti*lin yox ol*ma*sı, mö*min*lə*rin səhv və gü*nah*la*rı*nın dü*zəl*mə*si de*yil. Onun bu xə*bər*dar*lıq*la*rı hə*min səhv*lə*rin edilməsin*də*ki həs*sa*slıqdan və Al*lah qor*xu*sun*dan irə*li gəl*səy*di, şüb*hə*siz ki, ey*ni səhv*lə*ri et*mək*dən ən çox özü çə*ki*nər*di. Be*lə in*san*lar mö*min*lə*rin səhv və gü*nah*la*rı*nı öz*lə*ri*nə nüfuz, və*zi*fə və eti*bar qa*zan*ma*la*rı üçün bö*yük bir für*sət sa*yır*lar. Hal*bu*ki di*ni möv*zu*lar*dan, Quran*da bil*di*ri*lən hökm*lər*dən bu cür nəf*si hör*mət və eti*bar qa*zan*maq* üçün is*ti*fa*də et*mək hə*min in*sa*nı axi*rət*də bö*yük bir fə*la*kə*tə apa*ra bi*lər.
Özün*də olan bir səh*vi baş*qa mö*min qar*da*şın*da da gör*dü*yü za*man mö*min in*sa*nın edə*cə*yi ən doğ*ru və sə*mi*mi hə*rə*kət ona ən əv*vəl ey*ni səh*vin özün*də də ol*du*ğu*nu de*mək, bu*nun*la bağ*lı da*im bir-bi*ri*nə xə*bər*dar*lıq edə*rək, or*taq səhv*lə*ri*ni dü*zəlt*mək*də bir-bi*ri*ni dəs*tək*lə*mək və təş*viq et*mək*dir.
(məqalə harun yahya)
Yetkileriniz
LinkBack URL
About LinkBacks
Alıntı ile cevapla
Yer imleri