Həsəd Etməyin!



İman gə*tir*miş in*san di*gər in*san*lar*dan üs*tün dav*ra*nı*şa ma*lik olur. La*kin bu onun im*ta*ha*nı*nın so*na çat*ma*sı de*mək de*yil. Mö*mi*nin də bü*tün in*san*lar ki*mi nəf*si var.

Al*lah im*ta*ha*nın bir zə*ru*rə*ti ki*mi ona gü*nah*lar*dan və pis əməl*lər*dən çə*kin*mə*si*ni il*ham et*di*yi*ni Quran*da bil*dir*miş*dir («Şəms» su*rə*si, 8). Pa*xıl*lıq, hə*səd ki*mi mən*fi əx*laq xü*su*siy*yət*lə*ri də gü*nah*la*ra da*xil*dir və bu, bü*tün in*san*la*rın nəfs*lə*rin*də var:

«…An*caq nəfs*lər*də xə*sis*lik hə*mi*şə möv*cud*dur. Əgər siz yax*şı do*la*nıb (da*va-da*laş*dan, ko*bud rəf*tar*dan) çə*kin*sə*niz bu si*zin üçün da*ha yax*şı olar. Şüb*hə*siz ki, Al*lah et*di*yi*niz hər bir iş*dən xə*bər*dar*dır!» («Ni*sa» su*rə*si, 128).

Qıs*qanc*lıq baş*qa*sın*da olan bir şe*yin on*da ol*ma*ma*sın*dan, baş*qa*sı*nın ba*car*dı*ğı bir işi özü*nün ba*car*ma*ma*sın*dan, baş*qa*sı*nın al*dı*ğı qiy*mət və tə*ri*fi özü*nün al*ma*ma*sın*dan və bu*na bən*zər hal*lar*dan irə*li gə*lən mən*fi bir hiss*dir. Mal-mülk, gö*zəl*lik, zən*gin*lik, dün*ya və ya axi*rət*lə əla*qə*dar olan dərəcələr və Al*la*hın öz qul*la*rı ara*sın*da pay*la*dı*ğı bu*na bən*zər hər bir mad*di və mə*nə*vi ne*mətlər qıs*qanc*lı*ğa sə*bəb ola bi*lərlər:

«Yox*sa on*lar Al*la*hın Öz ne*mə*tin*dən bəxş et*di*yi şe*yə gö*rə in*san*la*ra hə*səd apa*rır*lar? Hal*bu*ki Biz İb*ra*him öv*la*dı*na da ki*tab və hik*mət ver*miş*dik və on*la*ra bö*yük mülk bəxş et*miş*dik» («Ni*sa» su*rə*si, 54).



Mö*min*lər im*ta*han məq*sə*di*lə il*ham olu*nan be*lə mən*fi xü*su*siy*yət*lər*dən xi*las ol*maq üçün öz nəfs*lə*ri ilə da*im mü*ba*ri*zə apa*rır, nəfs*lə*ri*ni tə*miz*lə*yir*lər. Mö*min qıs*qanc*lıq his*si*nə sə*bəb ola*caq hər bir ha*di*sə*də Qurana uy*ğun şə*kil*də dav*ra*nır. Yə*ni hər şe*yin Al*la*ha aid olu*ğu*nu, hər şe*yin Al*la*hın di*lə*mə*si ilə baş ver*di*yi*ni, Al*la*hın di*lə*di*yi*ni seç*di*yi*ni, di*lə*di*yi*nə is*tə*di*yi ne*mə*ti ver*di*yi*ni, se*çi*min və qə*ra*rın yal*nız Ona aid ol*du*ğu*nu bi*lir. Rəb*bi*mi*zin hər şe*yi ən gö*zəl və xe*yir*li şə*kil*də ya*rat*dı*ğı*nı, dün*ya*da ve*ri*lən hər bir ne*mə*tin in*san*lar üçün bir sı*naq va*si*tə*si ol*du*ğu*nu, ge*di*lə*cək əsl ye*rin axi*rət ol*du*ğu*nu, Al*lah dər*ga*hın*da*kı qiy*mə*tin təq*va*dan ası*lı ol*du*ğu*nu dərk edə*rək ya*şa*yır.

Qıs*qanc*lıq tə*kəb*bür və xud*bin*li*yin, nəf*si tan*rı he*sab et*mə*yin tə*bii nə*ti*cə*si*dir. Bu*na gö*rə də qıs*qanc*lıq şey*ta*nın ən xa*rak*te*rik xü*su*siy*yə*ti*dir. İb*li*sin Al*la*ha üs*yan edib in*kar*çı*lar*dan ol*ma*sı*nın sə*bə*bi də xud*bin*li*yi*nə gö*rə Hz.Adə*min üs*tün*lü*yü*nü qıs*qan*ma*sı ol*muş*dur.

Şey*ta*nın bu xü*su*siy*yə*ti onun ar*dın*ca ge*dən müş*rik*lə*rin və mü*na*fiq*lə*rin si*ma*sın*da ge*niş şə*kil*də əks olu*nur. Qıs*qanc*lıq müş*rik*lər ara*sın*da gün*dən-gü*nə ar*ta*raq bun*un da*ha sonrakı mərhələsi olan hə*səd his*si*nə çev*ri*lir, bununla da onların bü*tün hə*rə*kət və dav*ra*nış*la*rı*na təsir edir və nəticədə, onlar şey*ta*nın in*san*lar ara*sın*da*kı təm*sil*çi*ləri*nə çev*ri*lirlər. Bu*na gö*rə də Al*lah hə*səd apa*ran*la*rın mən*fi əməl*lə*rin*dən qo*run*ma*la*rı üçün mö*min*lə*rin Ona sı*ğın*ma*la*rı*nı əmr edir:

«De: «Pə*nah apa*rı*ram süb*hün Rəb*bi*nə… pa*xıl*lı*ğı tu*tan*da pa*xı*lın şə*rin*dən!»«(«Fə*ləq» su*rə*si, 1-5).
(məqalə harun yahya)