İslamla Şərəflənək



Al*lah Öz ayə*lə*rin*də mü*səl*man ol*duq*la*rı*na gö*rə öz*lə*ri*ni qiy*mət*li bir var*lıq ki*mi gö*rən*lər*dən, mü*səl*man ol*ma*la*rı*nı İs*lam dini və el*çi üçün bö*yük bir qa*zanc, Al*la*hın bir lüt*fü ki*mi gös*tə*rən*lər*dən bəhs edir:

«On*lar is*la*mı qə*bul et*dik*lə*ri*nə gö*rə sə*nə min*nət qo*yur*lar. De: «Mü*səl*man ol*du*ğu*nuz*la mə*nə min*nət qoy*ma*yın! Xeyr, əgər doğ*ru de*yir*si*niz*sə, bi*lin ki, si*zi ima*na mü*vəf*fəq et*mək*lə əs*lin*də Al*lah si*zin boy*nu*nu*za min*nət qoy*muş olur!»« («Hu*cu*rat» su*rə*si, 17).

Ayə*də də qeyd edil*di*yi ki*mi, əs*lin*də bu mə*sə*lə in*san*la*rın dü*şün*dük*lə*ri*nin tam ək*si*nə*dir: İs*la*ma da*xil olan bir in*san İs*la*mı şə*rəf*lən*dir*məz, ək*si*nə, İs*lam ona şə*rəf ve*rər.

Al*lah Quranın müx*tə*lif ayə*lə*rin*də İs*la*ma xid*mət edən in*san*la*rı Onun qə*bul et*di*yi əx*la*qı ya*şa*ma*ğa ça*lış*ma*ya*caq*la*rı təq*dir*də, on*ları da*ha xe*yir*li in*san*lar*la də*yiş*di*rə bi*lə*cə*yin*dən bəhs edir. Bü dü*şün*cə*yə ma*lik olan in*san*lar hə*min ayə*lə*rin hök*mü*nü pozmaqdan qorx*ma*lı, bu xə*bər*dar*lı*ğı da*ha çox öz*lə*ri*nə aid et*mə*li*dir*lər. Sə*mi*mi bir iman və niy*yət*lə, Al*lahın razılığından baş*qa heç bir şe*yi ummadan İs*la*ma xid*mət edən in*sa*nın əc*ri*ni, sa*va*bı*nı isə Al*lah müt*ləq ve*rə*cək*dir.
(məqalə harun yahya)