Hər gedən ardında bir gözləyən buraxar. Bəzən istər "gözlə məni" deyər.. Bəzən də "gözləmə həyatına davam et" deyər... Bu gözləmə deməyinin ardında bir gözlənilmə istəyi vardır həmişə... Nədənsə hər kəs biri tərəfindən gözlənilməyi çox istər. Gözlənilməyi çox istiyər ya da birinin həyatında həmişə var olmağı bilməkdir gözəl olan.
Və hər qalan ürəyindəki ağrısıyla "gözləyəcəyəm" deyər. Dönməyəcəyini bilə-bilə... Gəlməyəcəyini bilə-bilə... Sevməyəcəyini bilə-bilə... Və gözləyər... Ta ki bir gün artıq ümidlər kəsilib yolların tamamilə ayrı olduğu fərq edilənə qədər...
Və başlar keşkələr peşmanlıqlar...
Yanımızdaykən fərq etmədiyimiz bir çox detallar ilişər yaddaşlara. Halbuki "nə gözəlmiş yaşanılanlar" deyərsiniz... "Məgər nə çox sevmişəm" deyərsiniz... Və bəlkə də heç sevilmədiyinizi fərq edərsiniz. Ən ağrılısı da budur ! Sevilmədən sevdiyinizi fərq etdiyinizdə beyninizi yeyər minlərlə sual... Başlarsınız cavabı aydın olan suallara özünüz tərəfindən cavab axtarmağa...
Və sorğulama zamanı gəlir özünüz tərəfindən... Halbuki unudarsınız bir şeyi "Eşq Sorğulanmadan Yaşanmalıdır..."
1Beğenme
LinkBack URL
About LinkBacks
Alıntı ile cevapla
Yetkileriniz
Yer imleri