ACİL KODUYLA GEÇMELİ BÜTÜN HİSSEDEN YÜREKLERE BU SATIRLAR

[Ruzgar_Gulu]

Savaş bitmeyecekti,beyin son bi oyun daha son bi hamle yapmak istedi. ayaklara emir verdi . bütün vücud yere çok yakın olacak. diz çökme şeklini alacaktı. ve gözler susturulacaktı.....

dizler hemen emri uyguladı yere en yakın yere temas halinde oldular. Sonra omurga beynin emrini yerine getirdi ve yere paralel olarak uzandı. Bu durumdan sonra gözler artık saf değiştirmişti ve beynin emrinde idi. Beyin bu savaşın böyle kayıpla bitmesini istemiyordu ve son hamlesini yaptı alın toprağa temas edecek ellerle beraber. Görünen şekil secde haliydi. Ve kalp kazandığı sandığı savaşta bi anda mağlup durumuna düşmek üzereydi. Beyin öldürücü darbeyi vurmaya çok az kalmıştı. Nefes komutasındaki ses tellerine emrini verdi ve secde halinde dua sözleri ağızdan çıkacaktı.....

Kalp bütün bunlar olurken, hamle üzerine hamle yapıyordu. Kendi okadar çok hızlı atmaya ayarlamıştı ki. Artık kendisi de hızını kontrol edemiyordu. Ve komutasındaki kan bu savaşın fazla sürmesi halinde kan kalesinin tamamen kaybolacağını söyledi. Kalp bu durum karşısında savaşı kaybettiğini söylemekten başka bi şey kalmamıştı. Ama kalp bu arada birşeyi ispat etmişti. İstediği zaman beyni mağlup edebilmeyi. Bu kendini yok etme pahasına bile olsa. Kalp birgün bunu deneyecekti. Beyin bi sonraki denemeye kadar kalple olan bu sorunu halletmenin yollarını arayacaktı. Bu sanırım kalpin ne istediğini öğrenmekle olacaktı.

Secde halinden kalan vücud, dualarını bitirdikten sonra tekrar ayağa kalktı kalbindeki ağrı biraz hafiflemiş, biraz olsun nefes almaya başlamıştı. Ama yağmur hala devam ediyordu.tıpkı gözlerindeki yaşlar gibi. Ve içindeki garip duygu hala hüküm sürüyordu kendisinde.biliyordu ki bu hüküm içindeki aşk devam ettiği sürece devam edecekti.

[Ruzgar_Gulu]

SAVAŞ KAYBEDİLMİŞTİR.
önce hersey normaldi, güneş doğmuş, hava güzel hafiften bi rüzgar esmekteydi. Güzel bi gecenin sabahı da böyle olmalıydı zaten. bütün bu düşüncelerle adımlarını atmaya başladı....
ama kalbi beyinle uyuşmuyordu. kalb beynin bütün düşüncelerine isyan halinde idi ve sık sık atmaya başlamıştı. isyanın sesi, daha hızlı hissediliyordu adımlar hızlanınca. kalbin ilk isyanı değildi bu. kaç defa bu isyanı çıkarmıştı da her seferinde ama her seferinde yenilmişti. yine mi böyle olacaktı.
Ama bu sefer kalp daha akıllı hamlelerle bu savaşa başlamıştı. Önce gözlerle anlaştı kalp. gözlerden kesinlikle alarm niteliğindeki yaşlar akmayacaktı. sonra kulaklara haber gönderdi. kesinlikle kalbin sesini dinlemeyeceksin diye. kalp bu iki savaş arkadaşıyla beyne karşı büyük bi üstünlük oluşturmuştu. ve savaşın başlaması için kalbin beklediği bi an vardı. kalb o zamanı kolluyordu.

güzel bi günün sabahından sonra ne olmuştuda böyle bi hava hüküm sürmeye başlamıştı. güneş kaybolmuş, etrafı karabulutlar kaplamış. Belki de en önemlisi GURBETTE vuslat bu kadar ağır dokunmuştu tenine....
Yağmur yüklü bulutlar bütün gökyüzünü kaplamış. bütün gökyüzünde bi karanlık hüküm sürmeye niyet etmişti. Ve yeryüzüne ilk damla düşüverdi. Aynı anda kalp sesizliğini bozdu. ve savaş başlamıştı. kalbin beklediği an gelmiş gökyüzünden yere inen rahmet yağmurları ile savaş başlamşıtı. Gözler yağmurlara çivilenmiş gibi kalakaldı. Kulaklar bütün fonksiyonları kapattı hiç bir şey dumuyordu artık. Ve kalp bütün çığlıklarıyla beyne saldırıyor onu bütün acılarıyla esir almak istiyordu. Yağmurun hızıyla kalbin atış hızı aynı oranda hızlanmaktaydı. Artık beynin en büyük komutanı nefes, savaşın kaybedileceğini beyne iletiyordu. Beyin bütün maharetlerini kullanıyor. kalbin acısını hissetmemeye çalışıyordu. kalpten gelecek bütün zararlara rahmen ellere hükümünü vermiyor. onların sabit kaldığı yerde kalmasını istiyordu. Gözler bu duruma fazla dayanamadı. Artık vücud tamamen alarma geçmiş ve gözler yaşlarını serbest bırakmıştı. dışarda yağmur, gözlerde yaş vardı. kalb bu savaşı kazandığını çok iyi biliyordu. ama beyin son bi oyun daha son bi hamle yapmak istedi. ayaklara emir verdi . bütün vücud yere çok yakın olacak. diz çökme şeklini alacaktı. ve gözler susturulacaktı.....