Oğlum Ehsan

[ayza]

Oğlum Ehsan

Mektup

Oğlum Ehsan!
Ana heyran nasılsan?
Ne haldasan?
Biz .seni aramasah sormasah
Sen bizi ne arisan ne de sorisan
Sen ne hersiz bir evlatmişsan
Bemırad olmiyasan
Hahın kılınan gezisen dolaşisan
Edemisen anan mektup yazasan?
Heç Allah'tan korhmisan bizi merakta bırahisan?
Dünegin diyazan oğli Hüsen gelmişti Ankara'dan Getmişem sağlık haberin ondan almişam Seni belediye otobozunda görmiş bir kıznan
Sözlüm diye bahsetmişsen o kızdan Birde yüzüg tahmişsan barmağan Niye oğlum sen anasız kalmişsan Sansahan evlenmağa kalmişsan?
Hüsen'e dedim ki;
"Hüsen! Hele birezım kızi anlat"
Dedi ki:
"Ne anlatayım diyaza, Ay parçası bemırad"
Gülende güller açi
Ağliyanda incinen mercan saçi
Bele güzel ne görülmiş ne duyuİmiş
Hak teala öz nurundan yaratmis.
Ehsan!
Niye sen hırıf olmişsan
Böyükleren danışmadan evlenmağa kahmişsan
Kardaşından da mi ibret almisan?
Getti bir tango kız getirdi
Ne kendisi rehetetti
Ne de bizi rehet ettirdi
Kız da kız olaydı üregım yanmazdı
Ele zaif ele zaifli ki
Ayni Çirtik Eso'ya benzidi
Çirpi gibi bacaği
Emin ağanın ayağı gibi ayaği
Çamaşır tokacı gibi de elleri vardi
Ne ağlidi ağliyasan
Ne gülidi gülesen
Ne konulmağımızı begenidi
Ne bitirdiğimizi yeyidi
Zıkkımın köküni yiyeydi
Hırçikli meftüneyi ağzına koymidi
Kibekudura kaşığını degdirmıdi
Pencegoşt kebabından hanımın meğdesi bulanidi
Herbişede kusur bulıdi
Herbişeye yengi yengi adlar tahidi;
Ben deyidim babakanuç
O deyidi "patlıcan ezmesi"
Ben deyidim lebeni
O deyidi "yoğurt çorbası"





Ben deyidim hılorik aşi
O deyidi "ekşili İzmir köftesi"
Yoh! Carut değil faraşmiş
Küçe değil sokahmiş
Bellüe değil oluhmiş
Hebene değil destiymiş
Havuca pırçikli demah ayipmiş
Ben bele konuşiyam diye benden utanimiş.
Niye kendi yaptığından utanmidi
Gün evle olidi yatahtan kahidi
Ne hevşi süpüridi ne ayah yoluna su dökidi
Benim elimden çaput
Onun elinden roman düşmidi
Gezmağa gidende de en öge o düşidi.
Birgün baban tükenden geldi
Sakosi çininde içeri girdi
Hanımın kızı yerinden bile teprenmedi
Baban çoh ağırına gitti
Bırahsam, alimallah saçmi pırçigini yolacahti.
Ben ne şanssız bir kariymişam anam!
Kaynanaların zalim zamanında gelin olmişam
Gelinlerin zalim zamanında da kaynana olmişam
Kime ne etmişemki bulmişam.
Ehsan! Sen senolasan
Akli başında bir kız alasan
İster Diyarbakır'li olsun
İstersen yedi yabancidan olsun
Yeter ki helal süt emmiş bir kız olsun
Istiyem ki sonradan peşman olmiyasan
Kari kısmi ayakkabı değil ki sıhtimi çıharasan atasan
Namusumdur diyecahsan
Ömribillah çekecahsan.
Ehsan! Biliyem eyisen ho.şsan
Herşeye çabuh kızışan
Kızanda da alalo gibi kabarisan
Oğlum! Asebi erkeğin kahri çoh olur
Kahır çeken kari zor bulunur
Onun için karilarm hamuri sabırnan yağrulmuştur.
Onlar hanımdır
Onlar hatundur
Onlar sultandır
Onların mekanı Cennet-i âlâdır
Onlar ışıhtır
Onlar nurdur
Onlar yüce Allah'ın erkeklere bir lütfudur.

"Küçe Kapısı" M. Kadri GÖRAL

[zafercan]

ne gözel şiirdi bele bu.çox saxol.

[ayza]

bişi deil dostum

[Mirze]

güsel paylaşım şükranlarımı iletirem

Bu vermiş olduğun şiir Güneydoğu Anadolu Bölgemizin inci şehri Diyarbakır'a aslı olan bir şiirdir.

Son zamanlarda Sanatçı Bedri AYSELİ tarafından albümünde kullanılmış ve bu yöre hakkında yazılan bir çok şiir kitabında da bu şiir yer almaktadır.