Bakı

[reklam]

Bakıya toxundum… esdi üreyim, Toxunmaz olaydım Bakı deyişib. Geyinib eyninə dekolte geyim, Burnu kiçilibdir, dodağı şişib… Burdan milyardlarla qonaq ötürüb, Indi öz-özüne qonaq, şeherim. Röyadan düzelme burun götürüb, Aygünden silikon dodaq, şeherim. Qalıb bir sümükde, bir de deride Tarix küçe-küçe, ev-ev sürünür. Izzetle, Xosenin şekilleri de Bakıda Bakıdan böyük görünür. Açıb yarıyacan öz sinesini, Biabır eleyib meni bu şeher. Kesib, qayçılayıb gödekçesini Geyinib eynine mini bu şeher. Nedir seni bele qefil deyişen, De, görüb tufanmı qopub içinde ? Sen ki, qocaldıqca lap gözelleşen, Gözel bir qadınsan şeher cildinde… Götür bu desmalı sil o boyanı, Senden olmayana daha qoyma qol. Tulla geyindiyin o dikdabanı, Bir az balaca ol amma Bakı ol. Her küçen ,her evin qürbet kimidir Hüznün, yalqızlığın paytaxtı şeher. Belke de Bakı bir qedim gemidir, Dayanıb Bakını gözləyir Xezer… Şirinlik qalmayıb şirinliyinden, Qadınlar soyunub çıxır şehere. Mavi ekranların derinliyinden, Masmavi “kişilər” axır şehere… Axır mavi-mavi beyaz yalanlar, Utanır, qızarır beyaz qalanlar, Qırmızı-qırmızı mavi olanlar, Günde bir boyanı yaxır şehere… Bakının yeheri özündə deyil, Dolanır özgenin atında Bakı. Bir günd Dubayda gökdelenlerin, Hem özü, hem cibi “göy” gelenlerin, Dikdaban geyinmiş göydelenlerin, Qalıb ayağının altında Bakı. Bitib iqtidarı, qurtarıb gücü Sesini itirimiş yalquzaq kimi. Dilençi uşağın pul yığmaq üçün, Asfalta qoyduğu bir papaq kimi- Kimdensə merhemet umur bu şeher. Çırpmır ! üstündeki torpaqdı, gildi Qanmır ki, o evvel bele deyildi, Bir Allah bilir ki, son neçə ildi Xezerde üzünü yumur bu şeher Her tində ümide bir qebir qazan, Adama xecalet çekdiren şeher. Şairi acından şeirler yazan, Mollası villalar tikdiren şeher Neyleyim sevmeye bilmirem seni Bir ömür gözünü yollara diken, Tenha qadınların möhneti Bakı. Pullu kişilere baxıb “ah” çeken, Pulsuz kişilerin qismeti Bakı. GİSMET RÜSTEMOV.

[reklam]

Bu neye gore bele olub?axı men bunu şeyir kimi yazmışdım