Murathan Mungan - Iyi ol, sağ ol, Uzak ol!

Daha az seviyorum seni...
Giderek daha az...
Unutur gibi seviyorum
Azala azala...
Aramızdaki uzaklığın karanlığında
Geceler kısalıp,gündüzler uzuyor böyle olunca...
Daha az seviyorum seni...
Kendini iyileştiren bir yara gibi
Daha az...
Ve zamanla Sen geceyi tutuyorsun,ben nöbetini...
Uzak dağ kışlalarında
Görmüyoruz birbirimizi...
Usul usul sis iniyor
Kopmuş yollara...
Işığı hafif,uykusu ağır koğuşlarda üzerini örtüyorum senin...
Bir çığ gibi büyüyorsun rüyalarımda...
Sevgilim!
Yıldızları daha büyüktür bazı gecelerin
Nöbet kadar yalnızken öğreneceksin bunu da...
Artık daha az seviyorum seni...
Unutur gibi...
Ölür gibi daha az...
Yeniden ödetiyorum kendime Onca aşkın öğretemediğini..
Kolay değil!
Yalnızca sevgilimi değil,evladımı da kaybettim ben...
Kaç acı birden imtihan etti beni...
Tek bir gece vardır insanın hayatında
Ömür boyu sürer nöbeti...
Bu da öyleydi..
İyi ol!
Sağ ol!
Uzak ol!!!
AMA BİR DAHA GÖRME BENİ!!!

-Murathan Mungan-