Melankolik yüreğim yine bu gece...
Yudum yudum çekiyorum içime tütüne bandığım sessizliğimi...
...
Karanlığın ortasında kalan yalnızlık ve türküler var dilimde...
Düşünmek ve ötesinde beklemek sabaha doğacak güneşi...
Ne umut var ne de umuda yürüyecek derman dizimde...
Dört duvar bir oda ve melankoli işte bizbizeyiz yine bu gece...
Ne duvarlar anlar bende ki sessizliği ne de ben onlarda ki sesleri...
Düşünür dalarım, gözlerim yollarda..
Anlamsız bir bakış bu aslında; neye kime benimde bilmediğim...
Mutluluğun sebepsizliği gibi melankolide bazen uğrar insana...
Sessiz kalırsın konuşamazsın, hoş konuşsan da kimseye anlatamazsın...
Sarılıverirsin üçbeş satıra belki onlar anlar seni diye...
Bilirsin onlarda anlamayacak seni senin anlamadığın gibi....
Melankolik yüreğim yine bu gece....
Sormayın neden diye...
Sessizce çekerim melankoliyi içime bir tütün bir de şarkılar sayesinde...
Gitmesini istesem de melankoliyi severim aslında ben o her bana geldiğinde...
Bir yol var önümde gitmek isteyip de bir türlü gidemediğim...
Çakıl taşları batıyor ayağıma...
Takunyalarını kaybetmiş deli gönül...
Öyle hazırlıksız yakalanmış ki...
Ne yaptığını bilmez deli gönül...
Koklamak isterken gülü kanıyor ellerim dikenlerle...
Mutluluk isterken hüzünle avunuyor gönül yaban ellerde...
Toprak olsa bedenim der durur...
Yine ne yaptığını bilmez deli gönül...
Yar aşkıyla yanıp kavrulur...
Aslında kendisidir yar diye sarıldığı bilmez deli gönül...
Her gece karanlıkla heder olur...
Yine de ne yaptığını bilmez deli gönül...
Anlamsız bir sevi bu aslında...
Her gece umut ve hüzün bir arada misafirdir, bilmez deli gönül...
Neyin nereye gittiği önemli değil...
Önemli olan ne yaptığını bilmez deli gönül...
..........Sevi!
........Umut!
......Hüzün!
Yaşananlar katran karası acı olsa...
Elde edilen som altından dal olsa...
Ne farkeder ki...!
Ne yaptığını bilmez deli gönül....
Kolay mı sabretmek...
Kolay mı herşeye gem vurup gitmek...
Zor sevdalara göğüs gerip VAR olduğunu göstermek...
Kolay mı yaz ayazında kış soğuğunu hissetmek...
Kolay mı bekleyip umut edip sevilmeden sevmek...
Sevdanın kapısında köle olup YOK olduğunu görmek...
Kolay mı acıları katıksız tüketmek...
Kolay mı gözyaşlarına dur demek...
Bir kuyunun dibinde balçık içinde kurtulacağını umut etmek...
Kolay mı incinsende incitmemek.
Kolay mı binlerce söz gelse de diline susmayı tercih etmek...
YOK olup gitmeyi VAR olup sevmeye tercih etmek....
Kolay mı gitmeyi seçmek...
Kolay mı umut edilenleri toprağa gömmek...
Yas tutup kendinle kendini avutup zamanı tüketmek...
Kolay mı isteyip de istenmemek...
Kolay mı susmanın bile seni bu kadar incittiğini hissetmek...
Kolay değil VAR olamazken YOK olduğunu görmek....
Yer imleri