beğendiğiniz şiir ve denemeleri paylaşın...

[ecece]

HER ŞEY SENDE GİZLİ

Yerin seni çektiği kadar ağırsın,
Kanatların çırpındığı kadar hafif..
Kalbinin attığı kadar canlısın,
Gözlerinin uzağı gördüğü kadar genç...
Sevdiklerin kadar iyisin,
Nefret ettiklerin kadar kötü..
Ne renk olursa olsun kaşın gözün,
Karşındakinin gördüğüdür rengin..
Yaşadıklarını kar sayma:
Yaşadığın kadar yakınsın sonuna;
ne kadar yaşarsan yaşa,
Sevdiğin kadardır ömrün..
Gülebildiğin kadar mutlusun.
Üzülme bil ki ağladığın kadar güleceksin
Sakın bitti sanma her şeyi,
Sevdiğin kadar sevileceksin.
Güneşin doğuşundadır doğanın sana verdiği değer
Ve karşındakine değer verdiğin kadar insansın.
Bir gün yalan söyleyeceksen eğer;
Bırak karşındaki sana güvendiği kadar inansın.
Ay ışığındadır sevgiliye duyulan hasret,
Ve sevgiline hasret kaldığın kadar ona yakınsın.
Unutma yağmurun yağdığı kadar ıslaksın,
Güneşin seni ısıttığı kadar sıcak.
Kendini yalnız hissetiğin kadar yalnızsın
Ve güçlü hissettiğin kadar güçlü.
Kendini güzel hissettiğin kadar güzelsin..
İşte budur hayat!
İşte budur yaşamak,
Bunu hatırladığın kadar yaşarsın
Bunu unuttuğunda aldığın her nefes kadar üşürsün
Ve karşındakini unuttuğun kadar çabuk unutulursun
Çiçek sulandığı kadar güzeldir,
Kuşlar ötebildiği kadar sevimli,
Bebek ağladığı kadar bebektir.
Ve her şeyi öğrendiğin kadar bilirsin,
bunu da öğren,
SEVDİĞİN KADAR SEVİLİRSİN...


Can Yücel

[ordusporlu]

SEVDİĞİN KADAR SEVİLİRSİN...

işde bu herşeyi özetliyor tek söz bir insan hak ettiği kadar sevilmeli aşırı sevgi hem sevene hem sevilene zarar verir

tecrübe konuşuyor

[turkiziozge]

bence ask güwenle baslar..bır askta GUWEN olmazsa o askka ask denmez cunku ask zor elde edılıp kolay kaybedılen bişeydır we bence herne olursa olsun aska guwen we sadakat oncelıkli olmalıdır.....

[ecece]

ÇİÇEK VE IŞIK

Toprağa atılmış küçücük bir tohumdum önceleri. Hep böyle kalırım büyümem sanıyordum. Sonra uzaklardan bir ışık göründü. İçime işledi adeta. Gün geç tikçe ısındım ve yavaş yavaş açılmaya; içimdekileri o ışığı verene sunmaya başladım. Işığım sadece ışık değil su da veriyordu bana. Ve büyüyordum… önce filizlendim, boyum uzadı. Düşmekten ya da kırılmaktan asla korkmuyordum, ışığım beni tutardı ne de olsa. İlk çiçeğimi de ona verdim, koklasın diye. Başka kimsem yoktu zaten küçücük dünyamda. Sadece ışığım ve ben…

Günler günleri kovalıyor ve her geçen gün yaşamın onunla ne kadar güzel olduğunu bir kez daha anlıyordum. Fakat bir sabah gözlerimi açtığımda dünyam kapkaranlıktı. Işığım bırakıp gitmişti beni. Giderken yapraklarımı da koparmıştı. Çok canım yanıyordu… bu karanlık dünyada ne yapacaktım şimdi ben, yapraksız, susuz ve ışıksız?

Aradan uzun zaman geçti. Boynum bükük olsa da hala ayaktayım. Bir zamanlar ışığım beni öyle güçlendirmişti ki hala bitmedi. Ben nasıl çiçekmişim ki böyle büyümüş güçlenmişim. Ama korkuyorum ışığım sen gelmediğin sürece gücüm azalacak ve beklide bu yalnız karanlığımda ölüp gideceğim. Ölümüme üzülmeyecek hatta sevineceksin bile, çünkü çoktan başka bir çiçeğe ışık veriyor olacaksın. Olsun be ışığım… ne zaman ölürüm bilinmez ama bilki zamanında öyle büyüdüm öyle güçlendim ki ben kolay kolay ölmeye niyetim yok. Ve ben yaşadığım sürece tüm çiçeklerimi sadece senin için yağmaya devam edeceğim. Sen koklamayacak olsan bile, son gücüme kadar…